Ir al contenido principal

Gracias...


Cumprimos hoxe 31 de agosto dous anos de presenza na rede, dous anos de achegas diversas de “Tudensia” sobre a historia e a cultura vencelladas a Tui e ás súas xentes. É unha modesta achega, ata agora con 95 entradas ou “post”, realizadas con ilusión, aproveitando notas e papeis soltos, divulgando referencias doutros investigadores, aprendendo –paralelamente- a empregar os recursos técnicos dun blog.... coa pretensión de contribuír á divulgación da historia local dende un amplo concepto da mesma.
“Tudensia” tenta pois, dende a súa sinxeleza técnica e de recursos, ofrecer unha fiestra aberta ao coñecemento do noso pasado, do noso patrimonio; ás veces, incluso coa pretensión de abrir debates sobre temas ligados ao noso acervo histórico e cultural... dende o convencemento de que a tradición, a historia, que en Tui é un elemento substancial da identidade colectiva e da propia condición da nosa cidade, non é unha rémora, unha pesada carga que temos de soportar os habitantes de Tui que condiciona o noso desenvolvemento, senón a nosa principal riqueza.
Lía hai escasas datas que a etimoloxía de tradición ven de transmitir, de pasar a outros unha consigna, un sinal. Esto implica que se transmitimos algo, neste caso a nosa historia e cultura colectiva, é porque temos confianza no seu futuro, na súa validez... A tradición, a historia, é pois algo dinámico pois nela atopamos respostas aos retos colectivas da actualidade, na liña daquela vella expresión “historia magister vitae este”, e que por tanto renóvase constantemente pois precisamos novas respostas, novas alternativas, novos camiños....
Pero neste aniversario non pretendía disertar sobre obxectivos ou realizar xustificacións arredor dos contidos deste blog absolutamente personal. Hoxe os protagonistas teñen de ser os sempre anómimos lectores de “Tudensia”, especialmente é de xustiza un agradecemento aos nosos lectores, que ao longo destes dous anos teñen superado as quince mil visitas. Certamente o seu alento, os seus comentarios –tanto na rede como moitas outras veces personalmente-, as súas críticas, as súas correcións, as súas suxestións... son o mellor azo para continuar escribindo novas entradas en “Tudensia”.
Afirmabamos hai dous anos que “agardamos que neste novo Paseo da Corredoira virtual que queremos establecer podamos atoparnos moitos interesados pola nosa cidade para compartir as nosas inquedanzas”. Nesas andamos....
Gracias !!!!!

Comentarios

  1. Felicidades y ánimo con tus interesantes y documentados artículos. Te seguimos puntualmente. Un saludo.

    ResponderEliminar
  2. Parabéns neste segundo aniversario.
    RAF.

    ResponderEliminar
  3. Os meus máis afectuosos parabéns. Ánimo e adiante! Clodio González Pérez

    ResponderEliminar
  4. As grazas témolas que dartas nós, os e as tudenses, polo teu tempo, esforzo, capacidade didáctica e bo facer. Noraboa polo aniversario de Tudensia. Carme Verde

    ResponderEliminar
  5. Un labor tan interesante como instructivo. Parafraseando: Mil primaveras máis para Tudensia.
    Juan Miguel González

    ResponderEliminar
  6. J'ai appris des choses interessantes grace a vous, et vous m'avez aide a resoudre un probleme, merci.

    - Daniel

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

O antigo Hospital e Inclusa (actual Edificio "Francisco Sánchez") cumpre hoxe cen anos

Neste ano 2023 a cidade de Tui vive diversos aniversarios de interese, especialmente o referente ao cuarto centenario do falecemento do egrexio médico e filósofo tudense, Francisco Sánchez, sobre o que nos ocuparemos en datas próximas. https://www.facebook.com/fotosantiguastuy/photos Centrará hoxe a nosa atención outra significativa efeméride, o centenario da inauguración do Hospital e Inclusa de Tui celebrado o 1 de maio de 1923, hai hoxe cen anos, que culminaba un longo proceso de construción deste edificio. Na actualidade este antigo hospital é o Edificio “Francisco Sánchez” coñecido popularmente como Área Panorámica de Tui. É pois unha feliz oportunidade para realizar unha aproximación a historia deste edificio emblemático da nosa cidade. Un edificio creado para acoller as instalación do hospital e da casa de expósitos, ou inclusa. A historiografía ten abordado nas últimas décadas aspectos da historia social pouco atendidos tradicionalmente. O tema da marxinación social é un de

Unha nova entelequia: un Camiño Portugués de Nossa Senhora do Norte por Tomiño e Gondomar

Vivimos nun mundo mediático onde cada vez temos acceso a un maior abano de información de todo tipo, o que en principio resulta altamente positivo e enriquecedor pero paralelamente existe o evidente risco de carecer de elementos de discernimento e valorización para recoñecer o rigor e a falsidade, a veracidade e os falseamentos. Ven a conto esta obviedade para abordar unha breve reflexión sobre a noticia que en días pasados publicaron os medios de comunicación con este titular: Tras un año de investigación, la alcaldesa de Tomiño, Sandra González; el presidente de la Cámara Municipal de Vila Nova de Cerveira, Rui Teixeira, junto al alcalde de Gondomar, Francisco Ferreira, y la concejala de turismo de Redondela, María Castro; y el arquitecto e investigador Antonio Soliño, presentaron el «Camiño da Nosa Señora do Norte a Santiago», una variante del Camino de Santiago que pasa por el territorio que recogen ya los archivos históricos. No texto da noticia se afirma o seguinte: La invest

Un poema en galego de D. Basilio do ano 1957

A figura de D. Basilio, cóengo maxistral na catedral tudense e profesor durante varias décadas no Instituto San Paio, continua a ser lembrada por moitos tudenses pola súa erudición, especialmente no que atinxía á historia da nosa cidade como pola súa singular personalidade. Neste blog conmemoramos hai algúns anos o centenario do seu nacemento, o 14 de abril de 1911, ( https://tudensia.blogspot.com/2011/04/hoxe-centenario-do-nacemento-de-don.html ) reproducindo un breve artigo publicado no libro das festas de San Telmo dese mesmo ano  2011. Sinalabamos daquela que era unha persoa sumamente austera, todos o lembramos coa “teja” cubrindo a súa cabeza, a súa faciana morena, sempre vestindo unha raída sotana, fumando os “bisonte” sen boquilla que ofrecía a cantos a él se achegaban, a súa conversa sempre mesturada con referencias teolóxicas. Case todas as tardes, primeiro pedaleando na súa bicicleta, e anos máis tarde sobre a súa vella mobilette (algún día tivo de ser nova pero a miña le