Ir al contenido principal

Entradas

Mostrando entradas de 2010

A Guerra da Independencia en Tui nas memorias do mariscal Soult

O pasado ano, coincidindo co centenario dos acontecementos da Guerra da Independencia en Tui, publicamos en Tudensia diversos “post” describindo os principais acontecemento daqueles episodios bélicos. Completamos hoxe aquela serie cos comentarios que sobre a toma de Tui figuran nas memorias do mariscal Soult, comandante en xefe das tropas napoleónica ao seu paso pola nosa cidade nos primeiros meses de 1809. “Estas memorias, atribuidas ao mariscal Soult, foron aparentemente redactadas durante a campaña de Galicia e Portugal, e rematan cando o exército francés se veu obrigado a abandonar o Oeste e Sur da Península perseguido polo xeneral inglés Arthur Wellesley, duque de Wellington. Coidase que esa devanditas memorias foron escritas posteriormente, utilizando as anotacións do propio mariscal Soult, por Pierre Le Noble, intendente militar e Cabaleiro das Ordes Reais e Militares de San Luís e da Lexión de Honor. Este militar participara na campaña de Austerlitz e, en 1809, chamárao o

Feliz Nadal !!!!

Riomuiños con neve VILANCICO DA FRONTEIRA Se o Neno nacera en Tui, viría de Portugal moita xente a ver a Luz. E catro días arreo abririase a fronteira de cantares e ailelelos. E virían os soldados da Garda Republicana co coronel dacabalo. E mulleres de Valença de Ganfei e de Barcelos todas vestidas de festa. E mariñeiros do Miño con peixes de prata nova e salmóns nun capachiño. E na porta do Portal o Arcebispo de Lisboa daría a bicar a man... Emilio Álvarez Blázquez (1977) Con este fermoso poemiña navideño, do escritor tudense Emilio Álvarez Blázquez, dende Tudensia queremos expresar a todos os nosos seguidores os nosos mellores desexos para estas festas do Nadal; que na compaña dos nosos familiares e amigos poidamos, como os pastores de Belén, albiscar a nova esperanza que se nos entrega neste Meniño para o que saiba escoitar no seu interior. ¡Feliz Nadal para todos!

“A cidade sen roupa ao sol” de Marga do Val

A acrópole tudense conserva vellas rúas, herdeiras do seu trazado medieval, que teñen acollido, sobre as súas lousas de granito, ao longo dos séculos, as xentes desta cidade miñota. Rúas, calellas, prazas e largos, igrexas e capelas, conventos, casas brasonadas xunto a humildes moradas co seu “pardiñeiro”, ateigan as costas e calzadas que conflúen no río, no Miño, espectador perenne que flúe paseniñamente á nosa beira e onde reflíctese con prestancia a amuralla Catedral que corona o recinto murado da ancestral Tude. Pero este espazo non acolle unicamente mudos edificios senón que está poboado polas lembranzas de todos os que teñen morado entre estas pedras amadurecidas polos anos, por moitos ecos de tempos antergos, polas resonancias das palabras pronunciadas (de amor, de maldición, de mentira, de amistade, palabras vanas e palabras certas...) pero tamén estas pedras centenarias conservan o ruxe-ruxe daquelas outras palabras silenciadas, caladas e non faladas, daquelas verbas que re

DCCLXXXV aniversario da consagración da Catedral de Tui

Conmemórase o 30 de novembro o aniversario da consagración da Catedral de Tui no ano 1225 polo bispo Estevo Exea. Este aniversario do monumento máis sobranceiro da nosa cidade, auténtico símbolo dos tudenses, danos ocasión para recuperar un texto de Manuel Murguía sobre a nosa Catedral publicado na súa monumental obra "Galicia", editada en 1888. Trátase da introdución ao estudo pormenorizado do templo, no que Murguia aborda a continuidade histórica da ocupación do recinto histórico tudense. Ilustración na obra, pero colocada inversamente á realidade Casi todas las Catedrales gallegas ocupan un antiguo lugar sagrado, la de Tuy más visiblemente que ninguna de ellas. Asiéntase en la corona del viejo castro que se denominó en otros tiempos Castellum Tude y como si tratase de recordar eternamente su primitivo destino se presenta a nuestros ojos bajo el doble aspecto de basílica y fortaleza. Perdió la iglesia compostelana los cubos y defensas que en otro tiempo la adornaban y l

O Camino de Santiago en Tui (VI): peregrinos do século XVII

Ao longo do século XVII existen numerosos e moi importantes relatos sobre peregrinos que visitan a nosa cidade no seu tránsito xacobeo. Comezaremos polo periplo que realiza Sobieski , pai do que foi rei de Polonia Xoán III, que visita o sartego de Compostela en 1611 e que logo se encamiña cara Lisboa pola ruta tradiciónal dos peregrinos: Tui-Valença, Ponte de Lima, Porto e Lisboa. Recolle F. Calo que Samuel Purchas publicou en 1625, un iti nerario inglés en verso que debeu ser feito a finais do século XV; relata que dende Santiago marchou polo camiño portugués e dende Pontevedra chega á cidade do “Corpe Sante”, a última de Galicia, na beira do mar e que non pode ser outra cidade que Tui. En 1672 se publicaron os oito libros de viaxes de A. Jouvin , dedicado o segundo deles a España e Portugal, describindo pormenorizadamente o camiño portugués. Aos poucos anos, no ano santo de 1677, está documentada a peregrinación da duquesa de Aveiro polas nosas terra tudenses e valencianas.

O Camiño de Santiago en Tui (V): peregrinos no século XVI

Continuamos a serie sobre o Camiño de Santiago en Tui coas referencias ás peregrinacións xacobeas en Tui no século XVI: No ano 1532 Frei Claude de Bronseval e o seu señor o abade don Edme de Salieu culminan en Tui o seu periplo de dificultades por atopar aloxamento como peregrinos: “ Tivemos graves problemas para aloxarnos. Os habitantes ríanse de nós, como se fosemos bárbaros ou sarracenos. Ao ver isto dous irmáns da Orde de predicadores levaronnos ante unha anciá a quen lle suplicaron que nos dera aloxamento. Foi o noso último aloxamento en Galicia e dicían que era moi bo, pero en realidade era moi malo ”. En 1537 o viaxeiro italiano Nicolás Cleonardo , preceptor dos infantes portugueses, narra a súa viaxe dende Evora ata Compostela; na ida realizou o camiño por Ponte de Lima e Tui, namentras que ao regreso tras cruzar o rio Miño na barca de Tui, voltou a Ponte de Lima pero dende alí visitou Viana do Castelo para retornar ao interior por Barcelos. Entre 1567 e 1568 Sexism

Apuntes para unha biografía de Darío Álvarez Blázquez

O pasado martes 26 de outubro o Concello de Tui rendéulle unha homenaxe a doutor Darío Álvarez Blázquez ao cumprirense o centenario do seu nacemento o 30 de setembro. Con este motivo descubriuse unha placa conmemorativa na que foi a súa residencia na rúa San Telmo (daquela número dous... hoxe número cinco por azares administrativos...). No suplemento “Baixo Miño / Louriña” do "Faro de Vigo" do pasado sábado 30 de outubro publiquei est pequena biografia do egrexio tudense, que agora reproducimos un chisco ampliada en Tudensia. Apuntes para unha biografía de Darío Álvarez Blázquez A presenza da familia Álvarez na vella cidade tudense percorre boa parte do século XX. A súa pegada, de xeito directo ou indirecto, está presente en numerosos acontecementos da vida social (no seu máis amplo sentido) de Tui ao longo de moitas décadas. Primeiro coa chegada a Tui do médico Darío Álvarez Limeses, exercendo o seu labor asistencial ao longo de tres décadas, paralelamente ao seu

Tui nas descricións xeográficas do século XVIII, por Juan Miguel González Fernández

"Tudensia" hónrase en contar coa colaboración do prestixioso historiador Juan Miguel González Fernández, especialista en historia moderna, que nos envia unha colaboración sobre Tui de grande interese. Interrumpimos pois temporalmente a serie sobre as peregrinacións xacobeas que retomaremos axiña. Gracias a Miguel por esta achega sobre a nosa cidade. José Cornide Saavedra Coa chegada da Ilustración a Galicia xorde o interese polo coñecemento máis “científico” do Reino, aparecendo un pequeno pero valioso grupo de autores, que motivados ben polo militar ou pola economía recollen información precisa e máis ou menos veraz sobre a nosa terra, e a s súas cidades, entre a que non pode faltar Tui, daquela cabeza de provincia. Tamén van a aparecer, xa impresos -para máis público-, “Diccionarios” que seguen máis ou menos os pasos das obras anteriores. Os diferentes intereses e perspectivas dos autores, ainda as veces contradictorios, permiten facermos unha idea cabal de como e

O Camiño de Santiago en Tui (IV): peregrinos medievais

Retomamos neste post a serie sobre o camiño de Santiago e Tui, recuperando as referencias a peregrinos da Idade Media Imaxe de Tui no "Livro das fortalezas" de Duarte D'Armas que acompañaba ao rei D. Manuel na súa peregrinación Posiblemente o primeiro peregrino que do que temos noticia en acudir a Compostela foi o bispo de Porto, D. Hugo , morto no 1156. Xa en 1219 o rei D. Afonso II acudiu a Santiago a implorar a curación dunha doenza, cruzando o Miño por Tui. Foi o primeiro monarca portugués en desprazarse ata Santiago de Compostela, continuando esta ruta de peregrinación posiblemente Afonso II (1220), tal vez Sancho II (1244), Afonso II (1253), a viuva do monarca D. Dinis, a raíña Santa Isabel , don Fernando I e don Manuel I . Destas peregrinacións as que temos máis documentadas son as da Raíña Santa e don Manuel. Santa Isabel de Portugal peregrinou a Compostela en 1325, ao ano de enviuvar. Existen numerosas tradicións no Norte de Portugal e mesmo no Sur de Gali

A proclamación da República portuguesa no xornal tudense "La Integridad"

Fotografia da revista "Vida Gallega" nº 29, xullo 1911 A proclamación da República en Portugal, no 5 de outubro de 1910, foi seguida con grande espectación na cidade de Tui tanto pola súa condición de praza fronteiriza, comunicada por vía férrea e estrada dende 1886, coa inauguración da ponte de ferro de Pelayo Mancebo, como polas reaccións que provoaba na opinión pública esta cambio de réximen, para a maioria un temor para outros, miniritarios daquelas, unha esperanza. Na cidade de Tui existía dende 1888 o xornal católico “La Integridad”, defendia posturas denomidadas, naqueles anos, “integristas” ou carlistas, que tiñan a Juan Vázquez de Mella como o seu lider politico e principal ideólogo e que tiñan como principal argumento a oposición ao liberalismo e a defensa do patriotismo. Por tanto, as súas opinións sobre a recen proclamada república portuguesa serán sempre de caracter crítico pois a laicismo vai ser unha das premisas daquela revolución o que chocaba frontalmente