Ir al contenido principal

Entradas

Mostrando entradas de diciembre, 2010

A Guerra da Independencia en Tui nas memorias do mariscal Soult

O pasado ano, coincidindo co centenario dos acontecementos da Guerra da Independencia en Tui, publicamos en Tudensia diversos “post” describindo os principais acontecemento daqueles episodios bélicos. Completamos hoxe aquela serie cos comentarios que sobre a toma de Tui figuran nas memorias do mariscal Soult, comandante en xefe das tropas napoleónica ao seu paso pola nosa cidade nos primeiros meses de 1809. “Estas memorias, atribuidas ao mariscal Soult, foron aparentemente redactadas durante a campaña de Galicia e Portugal, e rematan cando o exército francés se veu obrigado a abandonar o Oeste e Sur da Península perseguido polo xeneral inglés Arthur Wellesley, duque de Wellington. Coidase que esa devanditas memorias foron escritas posteriormente, utilizando as anotacións do propio mariscal Soult, por Pierre Le Noble, intendente militar e Cabaleiro das Ordes Reais e Militares de San Luís e da Lexión de Honor. Este militar participara na campaña de Austerlitz e, en 1809, chamárao o

Feliz Nadal !!!!

Riomuiños con neve VILANCICO DA FRONTEIRA Se o Neno nacera en Tui, viría de Portugal moita xente a ver a Luz. E catro días arreo abririase a fronteira de cantares e ailelelos. E virían os soldados da Garda Republicana co coronel dacabalo. E mulleres de Valença de Ganfei e de Barcelos todas vestidas de festa. E mariñeiros do Miño con peixes de prata nova e salmóns nun capachiño. E na porta do Portal o Arcebispo de Lisboa daría a bicar a man... Emilio Álvarez Blázquez (1977) Con este fermoso poemiña navideño, do escritor tudense Emilio Álvarez Blázquez, dende Tudensia queremos expresar a todos os nosos seguidores os nosos mellores desexos para estas festas do Nadal; que na compaña dos nosos familiares e amigos poidamos, como os pastores de Belén, albiscar a nova esperanza que se nos entrega neste Meniño para o que saiba escoitar no seu interior. ¡Feliz Nadal para todos!

“A cidade sen roupa ao sol” de Marga do Val

A acrópole tudense conserva vellas rúas, herdeiras do seu trazado medieval, que teñen acollido, sobre as súas lousas de granito, ao longo dos séculos, as xentes desta cidade miñota. Rúas, calellas, prazas e largos, igrexas e capelas, conventos, casas brasonadas xunto a humildes moradas co seu “pardiñeiro”, ateigan as costas e calzadas que conflúen no río, no Miño, espectador perenne que flúe paseniñamente á nosa beira e onde reflíctese con prestancia a amuralla Catedral que corona o recinto murado da ancestral Tude. Pero este espazo non acolle unicamente mudos edificios senón que está poboado polas lembranzas de todos os que teñen morado entre estas pedras amadurecidas polos anos, por moitos ecos de tempos antergos, polas resonancias das palabras pronunciadas (de amor, de maldición, de mentira, de amistade, palabras vanas e palabras certas...) pero tamén estas pedras centenarias conservan o ruxe-ruxe daquelas outras palabras silenciadas, caladas e non faladas, daquelas verbas que re