Ir al contenido principal

As cidades fortificadas da fronteira hispano-lusa buscan presentar a súa candidatura á Patrimonio da Humanidade


Informa hoxe “La Voz de Galicia” que cinco municipios portugueses Valença, Almeida, Marvâo, Estremoz e Elvas teñen logrado o apoio do goberno portugués para presentar unha candidatura das fortalezas abaluartadas da fronteira hispano-lusa a patrimonio da humanidade e que queren incluir a outros enclaves españoles, especialmente a Tui, nesta candidatura. Así está previsto presentar no cumio ministerial de España e Portugal no vindeiro outono esta proposta que ten de ser presentada polos gobernos do Estado diante da Unesco.
A noticia podese consultar en:
http://www.lavozdegalicia.es/ocioycultura/2009/05/26/0003_7742155.htm
Fica moito por coñecer respecto desta proposta, mesmo a que categoria pretenden optar, as condiciós requeridas, etc. Pero certamente é unha feliz iniciativa que suscita interese e esperanza. Xa falaremos de vagar sobre este tema cando vaiamos coñecendo o seu contido.

Polo de agora como na edición dixital de “La Voz de Galicia” non aparece publicado, reproduzco de seguido o artigo de opinión da miña autoria que publica hoxe “La Voz” ao lado da noticia desta candidatura.

Ponte entre Galicia e Portugal

A candidatura do entramado fronteirizo de España e Portugal a Patrimonio da Humanidade é unha excelente noticia para Tui e Valença. Cabe lembrar hoxe que ambas cidades coa súa proposta de declaración conxunta, de hai máis dunha década, abriron un camiño que hoxe cubre unha nova etapa abranguendo, agora, a toda a raia peninsular.
Tui neste tema ocupa unha posición emblemática pois foi nesta cidade onde a “independencia” portuguesa foi confirmada no “Pacto de Tui” (1137) co conseguinte establecemento da fronteira. Pero tamén foi Tui quen primeiro acolleu unha ponte (metálica, neste caso), en 1886, para superar esta fronteira. Tui conserva, na actualidade, a única muralla medieval desta raia fronteriza galega e boa parte do entramado da fortaleza de época moderna. Para Tui esta candidatura impulsa a sua vocación de “ponte” entre Galicia e Portugal, consustancial a súa propia identidade e unha oportunidade de desenvolvemento. É unha ocasión óptima para afondar na protección e valorización do se conxunto monumental, xurdido, en boa medida, como froito desta condición fronteiriza. Confiemos que nesta nova “empresa”, a nosa cidade e as nosas autoridades poidan participar intensamente e non asistamos como convidados de pedra, como sucedeu, por exemplo, no caso do programa “Fortrans”, impulsado pola Consellería de Cultura, que non realizou ningunha intervención no patrimonio militar tudense e mesmo escolleu como lugar para a creación do “Centro de interpretación das fortalezas do Baixo Miño” ao Castelo de Santa Cruz, na vila da Guarda, cando históricamente foi a cidade de Tui o núcleo rector deste entramado defensivo de fortalezas, alterando a realidade histórica. Noraboa pois á nosa cidade por esta candidatura pero que, ao tempo, urxe con máis forza a que Tui impulse unha actividade de conservación e posta en valor do seu patrimonio para non ficar alleo a esta nova oportunidade que se abre. O patrimonio cultural tudense é a nosa gran opción de desenvolvemento e progreso; propostas como esta candidatura nos apremian a pular, con decisión, polo noso patrimonio.
Rafael Sánchez Bargiela

Comentarios

Entradas populares de este blog

O antigo Hospital e Inclusa (actual Edificio "Francisco Sánchez") cumpre hoxe cen anos

Neste ano 2023 a cidade de Tui vive diversos aniversarios de interese, especialmente o referente ao cuarto centenario do falecemento do egrexio médico e filósofo tudense, Francisco Sánchez, sobre o que nos ocuparemos en datas próximas. https://www.facebook.com/fotosantiguastuy/photos Centrará hoxe a nosa atención outra significativa efeméride, o centenario da inauguración do Hospital e Inclusa de Tui celebrado o 1 de maio de 1923, hai hoxe cen anos, que culminaba un longo proceso de construción deste edificio. Na actualidade este antigo hospital é o Edificio “Francisco Sánchez” coñecido popularmente como Área Panorámica de Tui. É pois unha feliz oportunidade para realizar unha aproximación a historia deste edificio emblemático da nosa cidade. Un edificio creado para acoller as instalación do hospital e da casa de expósitos, ou inclusa. A historiografía ten abordado nas últimas décadas aspectos da historia social pouco atendidos tradicionalmente. O tema da marxinación social é un de

Unha nova entelequia: un Camiño Portugués de Nossa Senhora do Norte por Tomiño e Gondomar

Vivimos nun mundo mediático onde cada vez temos acceso a un maior abano de información de todo tipo, o que en principio resulta altamente positivo e enriquecedor pero paralelamente existe o evidente risco de carecer de elementos de discernimento e valorización para recoñecer o rigor e a falsidade, a veracidade e os falseamentos. Ven a conto esta obviedade para abordar unha breve reflexión sobre a noticia que en días pasados publicaron os medios de comunicación con este titular: Tras un año de investigación, la alcaldesa de Tomiño, Sandra González; el presidente de la Cámara Municipal de Vila Nova de Cerveira, Rui Teixeira, junto al alcalde de Gondomar, Francisco Ferreira, y la concejala de turismo de Redondela, María Castro; y el arquitecto e investigador Antonio Soliño, presentaron el «Camiño da Nosa Señora do Norte a Santiago», una variante del Camino de Santiago que pasa por el territorio que recogen ya los archivos históricos. No texto da noticia se afirma o seguinte: La invest

Un poema en galego de D. Basilio do ano 1957

A figura de D. Basilio, cóengo maxistral na catedral tudense e profesor durante varias décadas no Instituto San Paio, continua a ser lembrada por moitos tudenses pola súa erudición, especialmente no que atinxía á historia da nosa cidade como pola súa singular personalidade. Neste blog conmemoramos hai algúns anos o centenario do seu nacemento, o 14 de abril de 1911, ( https://tudensia.blogspot.com/2011/04/hoxe-centenario-do-nacemento-de-don.html ) reproducindo un breve artigo publicado no libro das festas de San Telmo dese mesmo ano  2011. Sinalabamos daquela que era unha persoa sumamente austera, todos o lembramos coa “teja” cubrindo a súa cabeza, a súa faciana morena, sempre vestindo unha raída sotana, fumando os “bisonte” sen boquilla que ofrecía a cantos a él se achegaban, a súa conversa sempre mesturada con referencias teolóxicas. Case todas as tardes, primeiro pedaleando na súa bicicleta, e anos máis tarde sobre a súa vella mobilette (algún día tivo de ser nova pero a miña le