Contáronme que esta tardiña unha man anónima colocou na porta do caserón de San Bartolomeu onde residiron, durante varias décadas, o doutor Francisco Comesaña e a súa esposa “Conchiña” Concheiro una ramo de hortensias. O fatídico agoiro foi confirmado ao pouco tempo: “Choncha” morreu onte en México DF, onde residía dende había un par de anos. Logo de celebrar nos inicios do pasado mes de maio o seu centenario, acompañada de familiares e amigos, o paso do tempo resultou implacable.
Recordamos hoxe, con especial agarimo, a unha excepcional muller, tudense de adopción, que soubo manter ao longo da súa vida, centenaria, unha dignidade e unha grandeza de espírito, expresando unha alta lección de humanidade.
Estas hortensias, que agromaban cada ano polos recantos daquela finca de San Bartolomeu, e que hoxe anunciábannos a nova do seu pasamento testemuñan o afecto que sementou entre tantas e tantas persoas Chonchiña ao longo da súa dilatada existencia. As hortensias son flores rexas, de cores constantes que alegran os nosos parques e xardíns, e que mesmo cando murchan, ao fin do estío, se conservan e seguen coa súa prestancia nos nosos fogares. Estas hortensias simbolizan tamén a traxectoria vital de “Choncha” Concheiro: sensible e rexa, gallarda na súa vida e que, agora tras o seu pasamento, segue alumeando como unha referencia do século XX en Galicia.
Neste blog publicamos varios post sobre a súa figura e a do seu esposo, o doutor Francisco Comesaña, que hoxe recuperamos a través dos seus enlaces.
Para a súa filla, María de los Ángeles, os seus netos e demais familia, para todos os seus amigos o noso sentimento de pesar. Descanse na Paz.
Comentarios
Publicar un comentario