Ir al contenido principal

As escavacións arqueolóxicas de 1970 en San Bartolomeu de Rebordáns

A igrexa parroquial de San Bartolomeu de Rebordáns é un monumento realmente singular pola súa arquitectura e a súa antigüidade, unha auténtica alfaia. Pero xunto aos valores artísticos e históricos non é tan amplamente coñecida a súa dimensión arqueolóxica que posúe un grandísimo interese.


No ano 1970 comezou un proceso –que demorou varios anos- de restauración deste templo. Como paso previo a esta intervención foi realizado na segunda metade do ano 1970 un proceso de escavación arqueolóxica dirixido por Manuel Chamoso Lama, responsable daquela dos temas de patrimonio en Galicia, coa colaboración de Xosé Filgueira Valverde, director do Museo de Pontevedra. Froito daquela campaña foi o descubrimento da necrópole sobre a que se asenta esta igrexa de San Bartolomeu, e que hoxe podemos contemplar baixo o chan do templo parroquial, e de diversas estructuras arquitectónicas no adro que foron tras o seu estudo de novo soterradas para garantir a súa conservación.
 Sobre esta campaña de escavacións publicaron os seus responsables un pequeno traballo en “Noticiario Arqueológico Hispano” do ano 1976. Do seu contido imos extractar varios parágrafos e o plano desta intervención para achegarnos ao coñecemento do que hoxe conservamos, e podemos contemplar, no subsolo da Igrexa de San Bartolomeu.



Los trabajos realizados que fueron comenzados ya en los primeros meses del verano de 1970 no defraudaron (...) Da descrición dos traballos que realizan neste traballiño podemos apuntar a existencia de varios niveis arqueolóxicos ou momentos de ocupación deste terreo.
Inicialmente, después de levantar un primer nivel de tierras partiendo del asiento del pavimento, dejó al descubierto los basamentos del primitivo templo prerrománico, en los cuales aparecen empleados abundantes elementos romanos, sillares y ladrillos. Un segundo nivel ou estrato dejó a la vista una primitiva organización constructiva formada por largos muros que acusan la existencia de crujias, las cuales enlazan, según permiten apreciar claras responsiones, con los basamentos de espaciados pilares. Cabe suponer que estos vestigios constructivos corresponden a la existencia de un claustro o de un amplio peristilo romano, que podemos interpretar coma unha estructura doméstica. Recentemente o arqueólogo Fermín Pérez Losada concretiza estes achados como de tipo mais netamente urbán concretamente un pórtico ou soportal pilastrado disposto sobre unha rúa. Os paralelos son múltiples no ámbito urbano galaico-romano
Continuando co relato de Chamoso e Filgueira: Ligando con el nivel así obtenido, se descubrió una necrópolis formada por grandes tumbas construidas con enormes piezas de granito procedentes de edificaciones romanas, y, entre estas, y como cabecera de una de las sepulturas, una bien tallada pila. Otras tumbas son de grandes ladrillos romanos, otras están construidas con finas y largas placas de caliza, cuidadosamente recortadas, lo que hace suponer se trata de piezas utilizadas como revestimiento de jambas. Los fondos de las tumbas son siempre de grandes ladrillos romanos y una de ellas cierra en los pies con una tégula. En el mismo nivel se halló un gran sarcófago de granito cuya tapa luce, aunque bastante gastada, la decoración de “stola”(...) 


Una de las tumbas hallada en la zona de la nave central tenia en cabecera una estela de granito que presentaba en su frente grabada una figura femenina, estela que puede calificarse como de época tardo-romana.


Podemos, como conclusión, establecer a existencia de varios niveis de ocupación. O máis antigo correspondería coas estructuras domesticas ou habitacionais de época romana, posiblemente un edificio porticado sobre unha rúa. A un momento posterior corresponde a necrópole que abrangue dende o tardorromano ata época altomedieval, como evidencian os restos atopados e as propias estructuras sepulcrais. Como sinala Pérez Losada a necrópole obviamente é intrusiva no nivel romano anterior pero respecta as estructuras murais e adáptase á súa orientación (ONO-ESE) implicando en consecuencia que as ruínas romanas aínda eran obvias e visibles nos inicios da utilización do lugar como cemiterio A súa cronoloxía estaría en época imperial ou baxorromana. Finalmente en época altomedieval, nese período que adoitamos chamar xermánico que corresponde coa dominación sueva e visigótica do século V aos inicios do VIII, se erguen os alicerces dun templo prerrománico, precedente do que actualmente conservamos.


Completáronse os traballos arqueolóxicos cunha sondaxe no adro do templo: Una amplia cata abierta en el atrio a partir de dos metros de la puerta principal del templo, dejó al descubierto una extraordinaria edificación con muros de espesor de 1,20 metros. Se trata de una organización constructiva absidial, desarrollada en semicirculo, pero mostrando unos extraños contrafuertes, a la vez que, al finalizar el desarrollo semicircular, se recoge la construcción como si se estrechase la nave que debe seguir a tan poderosa edificación. Os nosos autores identifican estes restos como vestixios do antigo mosteiro de época medieval existente neste lugar.

Sirvan esta pequenas notas tomadas dos autores citados para promover o coñecemento e comprensión dos restos arqueolóxicos do templo de San Bartolomeu que como sinalan Chamoso e Filgeira: La importancia de lo aqui hallado solamente puede ser comparado hasta el presente a lo descubierto en las excavaciones efectuadas en la Catedral de Santiago de Compostela.

Bibliografia:
Chamoso Lamas, Manuel e Filgueira Valverde, José: “Excavaciones arqueológicas en la iglesia y atrio de San Bartolome de Rebordanes de Tuy (Pontevedra)” en Noticiario Arqueológico Hispano, nº 4, 1976, pp.323-333.
Pérez Losada, Fermín: “Entre a cidade e a aldea: estudio arqueohistórico dos aglomerados secundarios romanos en Galicia” en Brigantium, vol. 13, A Coruña, pp. 61-87.

Fotografías do arquivo gráfico da Real Academia de Bellas Artes “Nuestra Señora del Rosario” de A Coruña.







Comentarios

  1. Estimado Tudensia,

    Remitimos esta nota en relación al tema de las excavaciones en Iglesia de San Bartolomé.

    Tras haber compartido TRP el articulo de su blog en Facebook, D. Alberto Estévez Piña hizo un comentario en el que aporta una información, indicando que las excavaciones fueron anteriores a la fecha indicada en su artículo de Tudensia.

    Nos gustaría conocer sus impresiones sobre dicho comentario/artículo de D. Alberto Estévez Piña, con el único propósito de aclarar la historia.

    Muchas gracias y un saludo cordial,

    TRP

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

O antigo Hospital e Inclusa (actual Edificio "Francisco Sánchez") cumpre hoxe cen anos

Neste ano 2023 a cidade de Tui vive diversos aniversarios de interese, especialmente o referente ao cuarto centenario do falecemento do egrexio médico e filósofo tudense, Francisco Sánchez, sobre o que nos ocuparemos en datas próximas. https://www.facebook.com/fotosantiguastuy/photos Centrará hoxe a nosa atención outra significativa efeméride, o centenario da inauguración do Hospital e Inclusa de Tui celebrado o 1 de maio de 1923, hai hoxe cen anos, que culminaba un longo proceso de construción deste edificio. Na actualidade este antigo hospital é o Edificio “Francisco Sánchez” coñecido popularmente como Área Panorámica de Tui. É pois unha feliz oportunidade para realizar unha aproximación a historia deste edificio emblemático da nosa cidade. Un edificio creado para acoller as instalación do hospital e da casa de expósitos, ou inclusa. A historiografía ten abordado nas últimas décadas aspectos da historia social pouco atendidos tradicionalmente. O tema da marxinación social é un de

Unha nova entelequia: un Camiño Portugués de Nossa Senhora do Norte por Tomiño e Gondomar

Vivimos nun mundo mediático onde cada vez temos acceso a un maior abano de información de todo tipo, o que en principio resulta altamente positivo e enriquecedor pero paralelamente existe o evidente risco de carecer de elementos de discernimento e valorización para recoñecer o rigor e a falsidade, a veracidade e os falseamentos. Ven a conto esta obviedade para abordar unha breve reflexión sobre a noticia que en días pasados publicaron os medios de comunicación con este titular: Tras un año de investigación, la alcaldesa de Tomiño, Sandra González; el presidente de la Cámara Municipal de Vila Nova de Cerveira, Rui Teixeira, junto al alcalde de Gondomar, Francisco Ferreira, y la concejala de turismo de Redondela, María Castro; y el arquitecto e investigador Antonio Soliño, presentaron el «Camiño da Nosa Señora do Norte a Santiago», una variante del Camino de Santiago que pasa por el territorio que recogen ya los archivos históricos. No texto da noticia se afirma o seguinte: La invest

Un poema en galego de D. Basilio do ano 1957

A figura de D. Basilio, cóengo maxistral na catedral tudense e profesor durante varias décadas no Instituto San Paio, continua a ser lembrada por moitos tudenses pola súa erudición, especialmente no que atinxía á historia da nosa cidade como pola súa singular personalidade. Neste blog conmemoramos hai algúns anos o centenario do seu nacemento, o 14 de abril de 1911, ( https://tudensia.blogspot.com/2011/04/hoxe-centenario-do-nacemento-de-don.html ) reproducindo un breve artigo publicado no libro das festas de San Telmo dese mesmo ano  2011. Sinalabamos daquela que era unha persoa sumamente austera, todos o lembramos coa “teja” cubrindo a súa cabeza, a súa faciana morena, sempre vestindo unha raída sotana, fumando os “bisonte” sen boquilla que ofrecía a cantos a él se achegaban, a súa conversa sempre mesturada con referencias teolóxicas. Case todas as tardes, primeiro pedaleando na súa bicicleta, e anos máis tarde sobre a súa vella mobilette (algún día tivo de ser nova pero a miña le