Ir al contenido principal

Morre en Tui o pintor Xosé Luis de Dios


Na noite pasada falecia na nosa cidade o pintor Xosé Luis de Dios, natural de Ourense, pero residente en Tui dende hai moitos anos. Nunha vella rúa do conxunto histórico tiña instalado o seu estudio este egrexio artista, un dos máis significativos nomes da plástica galega contemporánea. Dende Tudensia amáis de expresarlle aos familiares e aos moitos amigos de Xosé Luis de Dios as nosas condolencias, queremos con este "post" feito na premura da actualidade contribuir ao recoñecemento deste singular artista que tivemos a sorte de contalo entre os nosos veciños.

No xornal dixital de "A Nosa Terra" figura o seguinte apunte:

Xose Luis de Dios é un dos artistas máis significativos do último terzo do século XX. Nado en Ourense no 1943 realizou a súa primeira exposición no 1963 e xa no 1967 expuña na recoñecida Sala Toisón de Madrid. A súa última exposición reuniu a súa obra no Centro Cultural Caixanova en xaneiro do 2008.

Ligado aos movementos antifranquistas, mantivo amizade co escritor Celso Emilio Ferreiro, co cineasta Carlos Velo ou co pintor Xaime Quessada. Así, como moitos artistas da época comprometeuse na loita antifranquista, factor que marcou parte da súa traxectoria artística.

En ferbreiro de 2008 na edición galega do xornal "El Pais" José Luis Estévez asinaba un artigo que paga a pena reproducir nesta xornada:

"Como dijo Fray Luis de León, vivo retirado y ni envidioso, ni envidiado". Así resume su estado de ánimo actual el pintor Xosé Luis de Dios (Ourense, 1943), un artista poco reconocido en su propia tierra y al que Caixanova dedica ahora una exposición retrospectiva que puede verse en Vigo hasta el próximo 24 de febrero y que se exhibirá en la ciudad natal del artista en el mes de abril. Pinturas, dibujos y una selección de cuadernos y libros ilustrados permiten acercarse a la obra de un artista con una trayectoria que se caracteriza por la diversidad de estilos e influencias.

De Dios pertenece a una generación de artistas nacidos en plena postguerra en Ourense. En la década de los 60 una serie de intelectuales, escritores y artistas se agrupan alrededor de la figura de Risco y participan en tertulias en las que se debate sobre diversos temas. El pintor acaba formando parte del grupo Volter, junto a Acisclo Manzano y Xaime Quessada, que apuesta por la renovación del arte gallego frente al folclorismo imperante en la época. La presencia de la literatura, especialmente de la poesía, es una de las constantes en los cuadros del artista orensano.

El dominio del dibujo y los vivos colores son características que destacan en De Dios. En sus obras de los 60 proliferan los personajes desgarrados. En los años siguientes, las figuras de sus cuadros reflejan un mundo mucho más calmado. A finales de los 60 se trasladó a Madrid, donde vivió varias décadas, con frecuentes viajes a Galicia, adonde regresó hace unos años.

De Dios se muestra irónico ante la deriva actual del arte y apunta que en el fondo los pintores se limitan a seguir pintado "un trocito de las cuevas de Altamira". El artista orensano señala que hay que pintar como se siente, "tanto si lo que pintamos está de moda como si no", y apunta que a veces la modernidad puede descubrirse en un petroglifo "con miles de años". En su opinión, el arte será siempre necesario "independientemente de su utilidad".


Tempo haberá para falar sobre Xosé Luis de Dios e a súa obra, pois o paso do tempo de seguro que contribuirá a afondar no recoñecemento da achega deste destacado membro da xeneración dos "artistiñas", que tanto teñen aportado á renovación da plástica galega contemporánea.

Comentarios

Entradas populares de este blog

O antigo Hospital e Inclusa (actual Edificio "Francisco Sánchez") cumpre hoxe cen anos

Neste ano 2023 a cidade de Tui vive diversos aniversarios de interese, especialmente o referente ao cuarto centenario do falecemento do egrexio médico e filósofo tudense, Francisco Sánchez, sobre o que nos ocuparemos en datas próximas. https://www.facebook.com/fotosantiguastuy/photos Centrará hoxe a nosa atención outra significativa efeméride, o centenario da inauguración do Hospital e Inclusa de Tui celebrado o 1 de maio de 1923, hai hoxe cen anos, que culminaba un longo proceso de construción deste edificio. Na actualidade este antigo hospital é o Edificio “Francisco Sánchez” coñecido popularmente como Área Panorámica de Tui. É pois unha feliz oportunidade para realizar unha aproximación a historia deste edificio emblemático da nosa cidade. Un edificio creado para acoller as instalación do hospital e da casa de expósitos, ou inclusa. A historiografía ten abordado nas últimas décadas aspectos da historia social pouco atendidos tradicionalmente. O tema da marxinación social é un de

Unha nova entelequia: un Camiño Portugués de Nossa Senhora do Norte por Tomiño e Gondomar

Vivimos nun mundo mediático onde cada vez temos acceso a un maior abano de información de todo tipo, o que en principio resulta altamente positivo e enriquecedor pero paralelamente existe o evidente risco de carecer de elementos de discernimento e valorización para recoñecer o rigor e a falsidade, a veracidade e os falseamentos. Ven a conto esta obviedade para abordar unha breve reflexión sobre a noticia que en días pasados publicaron os medios de comunicación con este titular: Tras un año de investigación, la alcaldesa de Tomiño, Sandra González; el presidente de la Cámara Municipal de Vila Nova de Cerveira, Rui Teixeira, junto al alcalde de Gondomar, Francisco Ferreira, y la concejala de turismo de Redondela, María Castro; y el arquitecto e investigador Antonio Soliño, presentaron el «Camiño da Nosa Señora do Norte a Santiago», una variante del Camino de Santiago que pasa por el territorio que recogen ya los archivos históricos. No texto da noticia se afirma o seguinte: La invest

A fábrica de galletas "La Peninsular"

Temos sinalado neste blog en diversas oportunidades o descoñecemento que posuimos da historia contemporánea de Tui fronte a outros períodos históricos moito mais investigados que a nosa historia mais recente. Aspectos como a vida política tudense na primeira metade do século XX seguen esperando un achegamento como tamén os procesos e dinámicas socias desenvolvidos no noso territorio. Hoxe ofrecemos en Tudensia un post sobre a fábrica de galletas “La Penínsular” que abrangue case medio século da vida económica tudense. Achegamos a información ofrecida polo profesor de historia económica da Universidade de Santiago de Compostela, Angel Ignacio Fernández González, no seu blog “Galicia Agraria” nun documentado post sobre a industria de galletas en Galicia nos principios do século XX. Aportamos a rica e moi completa información que achega profesor Fernández algunha pequena referencia da nosa autoria colocadas como notas. http://galiciaagraria.blogspot.com.es/2012/03/gall