Ir al contenido principal

Confrarías e rigor histórico

A chegada anual das festividades litúrxicas da Semana Santa son unha excelente oportunidade para afondar nas diversas tradición locais relacionadas con estas datas, pois posúen unha alongada historia e conservan un patrimonio cultural, material e inmaterial, digno de coñecemento e valorización. Ao longo do tempo as confrarías e irmandades promoveron, entre outros moitos aspectos, ás celebracións, especialmente ás procesión da semana maior do cristianismo, e foron un instrumento de axuda e cohesión social que segue manténdose como un os aspectos da identidade colectiva de moitos pobos e cidades.

Debuxo da Semana Santa de Tui de Gonzalo Álvarez Besada

Animados, de seguro, por este encomiable espírito se celebran na vila de Baiona diversas actividades conmemorativas do 450 aniversario da fundación da Irmandade da Santa Casa de Paz e Misericordia, creada o 5 de abril de 1574. Os titulares da prensa local nestas ultimas xornadas repiten que trátase da confraría decana de Galicia (Faro de Vigo, 27.03.2024) ou a confraría veterana de Galicia (La Voz de Galicia, 20.03.2024).


Cando recorremos á historia como  “timbre de gloria” dunha tradición, dun costume, dun ben inmoble, etc. cómpre unha documentación acreditativa e o máximo rigor na análise dos datos e nas conclusións ás que chegamos. Tanto a Irmandade de Baiona como o propio Concello na súa calidade de promotor deste aniversario amosan a eiva dun localismo sen fundamento ao falar  da antigüidade desta congregación baionesa, afirmando a súa condición de decana de Galicia

Abonde citar datos referidos á confraría do Cristo de Ourense, datada en 1411, á Confraría do Rosario de Santiago de Compostela, fundada en 1516, ou ás diversas confrarías da Vera Cruz documentadas en Galicia ao longo dos séculos XV e XVI. Xeograficamente mais próxima está a Irmandade da Santa Casa de Misericordia tudense fundada en 1542 na igrexa de Santa María da Oliveira. Aos poucos anos tivo de mudarse á parte posterior da Catedral onde levantaron a capela da Misericordia, aínda hoxe conservada con numerosas reformas, que segundo a inscrición da súa portada renacentista levantouse en 1571 por Melchor Alonso Feal. Ao abeiro desta irmandade naceu en 1647 a Congregación do Doce Nome de Xesús, que xa en 1691 encárgalle ao escultor tudense José Bugarín unha imaxe do Nazareno. Na actualidade esta dúas entidades fusionáronse e seguen organizando anualmente os cortexos procesionais tudenses na Semana Santa. Son pois 32 anos os que preceden á fundación tudense á da vila de Baiona.

Abonden estes sinxelos datos para matizar, en aras do rigor e a veracidade, as información publicadas sobre a condición decana da confraría de Baiona, que non lle restan ápice algún a súa fecunda traxectoria histórica digna de recoñecemento e admiración.

As tradicións da Semana Santa en Galicia, con características de seu que non teñen que imitar ás expresión propias doutros territorios, testemuñan vellos costumes que non están referidos unicamente a un fenómeno relixioso senón que forman parte do noso acervo patrimonial, tanto material como intanxible, que precisamos valorar para coñecérmonos mellor, para asumir a nosa identidade colectiva forxada ao longo do séculos.


Nota: Este artigo foi enviado para a súa publicación ao xornal "Faro de Vigo" sen que fose finalmente editado

Comentarios

Entradas populares de este blog

O antigo Hospital e Inclusa (actual Edificio "Francisco Sánchez") cumpre hoxe cen anos

Neste ano 2023 a cidade de Tui vive diversos aniversarios de interese, especialmente o referente ao cuarto centenario do falecemento do egrexio médico e filósofo tudense, Francisco Sánchez, sobre o que nos ocuparemos en datas próximas. https://www.facebook.com/fotosantiguastuy/photos Centrará hoxe a nosa atención outra significativa efeméride, o centenario da inauguración do Hospital e Inclusa de Tui celebrado o 1 de maio de 1923, hai hoxe cen anos, que culminaba un longo proceso de construción deste edificio. Na actualidade este antigo hospital é o Edificio “Francisco Sánchez” coñecido popularmente como Área Panorámica de Tui. É pois unha feliz oportunidade para realizar unha aproximación a historia deste edificio emblemático da nosa cidade. Un edificio creado para acoller as instalación do hospital e da casa de expósitos, ou inclusa. A historiografía ten abordado nas últimas décadas aspectos da historia social pouco atendidos tradicionalmente. O tema da marxinación social é un de

Unha nova entelequia: un Camiño Portugués de Nossa Senhora do Norte por Tomiño e Gondomar

Vivimos nun mundo mediático onde cada vez temos acceso a un maior abano de información de todo tipo, o que en principio resulta altamente positivo e enriquecedor pero paralelamente existe o evidente risco de carecer de elementos de discernimento e valorización para recoñecer o rigor e a falsidade, a veracidade e os falseamentos. Ven a conto esta obviedade para abordar unha breve reflexión sobre a noticia que en días pasados publicaron os medios de comunicación con este titular: Tras un año de investigación, la alcaldesa de Tomiño, Sandra González; el presidente de la Cámara Municipal de Vila Nova de Cerveira, Rui Teixeira, junto al alcalde de Gondomar, Francisco Ferreira, y la concejala de turismo de Redondela, María Castro; y el arquitecto e investigador Antonio Soliño, presentaron el «Camiño da Nosa Señora do Norte a Santiago», una variante del Camino de Santiago que pasa por el territorio que recogen ya los archivos históricos. No texto da noticia se afirma o seguinte: La invest

Un poema en galego de D. Basilio do ano 1957

A figura de D. Basilio, cóengo maxistral na catedral tudense e profesor durante varias décadas no Instituto San Paio, continua a ser lembrada por moitos tudenses pola súa erudición, especialmente no que atinxía á historia da nosa cidade como pola súa singular personalidade. Neste blog conmemoramos hai algúns anos o centenario do seu nacemento, o 14 de abril de 1911, ( https://tudensia.blogspot.com/2011/04/hoxe-centenario-do-nacemento-de-don.html ) reproducindo un breve artigo publicado no libro das festas de San Telmo dese mesmo ano  2011. Sinalabamos daquela que era unha persoa sumamente austera, todos o lembramos coa “teja” cubrindo a súa cabeza, a súa faciana morena, sempre vestindo unha raída sotana, fumando os “bisonte” sen boquilla que ofrecía a cantos a él se achegaban, a súa conversa sempre mesturada con referencias teolóxicas. Case todas as tardes, primeiro pedaleando na súa bicicleta, e anos máis tarde sobre a súa vella mobilette (algún día tivo de ser nova pero a miña le