Ir al contenido principal

Martín Rodriguez, apaixoado ilustrador tudense

Chegou esta mañá do martes 18 de xullo a triste noticia do falecemento nas terras da illa de Tenerife de Martín Rodríguez Álvarez, o recoñecido debuxante tudense que tantas láminas da súa querida terra ten elaborado e popularizado.


Asinaba en numerosas oportunidades como “Martín de Tuy”, lembrando a nosa cidade onde nacera en 1938 e como tantos outros tudenses daqueles duros anos da posguerra atopou na carreira militar, no seu caso na Armada, un camiño profesional que o levou ata as terras das Illas Canarias, en concreto Santa Cruz de Tenerife, onde desenvolveu a súa vida profesional e familiar. O pasado ano, no decurso da súa última estadía en Tui o Concello tudense concedeulle un recoñecemento público coa concesión dunha “Mención honorífica especial” pola súa actividade e traxectoria.

Con amigos e veciños que o acompañaron na entrega polo Concello da
"Mención honrífica especial" o 9 de xuño de 2022

Editou en Tui dous libros; por unha parte, “Tuy en blanco y negro” (1985) que recolle unha ampla escolma das súas estampas tudenses, realizadas cunha depurada técnica na plumiña e unha equilibrada composición. As súas imaxes son sempre unha recreación persoal que partindo da realidade e as súas lembranzas recolle unha visión dos diversos espazos e paisaxes tudenses cheas de sabor e plenamente recoñecibles por calquera tudense ou coñecedor desta terra.

Mais recentemente, no ano 2018, editou “Recuerdos de juventud” que recolle unha ampla rememoración dos seus anos mozos, das súas amizades e vivencias... que resulta de gran interese para achegármonos aos anos da década dos cincuenta en Tui.

Mantivo sempre unha intensa paixón por Tui, acrecentada pola súa condición de emigrante, e que transmitiu a través da súa obra artística e os seus escritos, moitos deles manuscritos cunha característica caligrafía, na que tamén expresaba a súa habelencia artística. Tantos tudenses conservamos, con cariño, as súas cartas e dedicatorias por esa artística escritura na que estaban confeccionadas.

Neste triste momento en que Martín Rodríguez parte desta terra nunha nova singradura temos a fortuna de contar cunha ampla obra que garante que sigamos lembrando durante moitos anos a Martín, pois as súas ilustracións forman parte xa da memoria colectiva dos tudenses, que se identifican coas súas láminas que todos sentimos como próximas e evocadoras da nosa terra.

Tamén dedicou unha especial atención a recoller nos seus debuxos as terras de Tenerife, as súas tradicións e moi especialmente a súa característica arquitectura tradicional, que ten nos balcón de madeira tallada a súa mais fermosa expresión.

Martín Rodríguez Álvarez forma parte xa da nómina de artistas tudenses que o longo dos tempos coa súa capacidade artística nos teñen enorgullecido como cidade e nos teñen enriquecido coa súa sensibilidade e competencia nas artes.

Comentarios

Entradas populares de este blog

O antigo Hospital e Inclusa (actual Edificio "Francisco Sánchez") cumpre hoxe cen anos

Neste ano 2023 a cidade de Tui vive diversos aniversarios de interese, especialmente o referente ao cuarto centenario do falecemento do egrexio médico e filósofo tudense, Francisco Sánchez, sobre o que nos ocuparemos en datas próximas. https://www.facebook.com/fotosantiguastuy/photos Centrará hoxe a nosa atención outra significativa efeméride, o centenario da inauguración do Hospital e Inclusa de Tui celebrado o 1 de maio de 1923, hai hoxe cen anos, que culminaba un longo proceso de construción deste edificio. Na actualidade este antigo hospital é o Edificio “Francisco Sánchez” coñecido popularmente como Área Panorámica de Tui. É pois unha feliz oportunidade para realizar unha aproximación a historia deste edificio emblemático da nosa cidade. Un edificio creado para acoller as instalación do hospital e da casa de expósitos, ou inclusa. A historiografía ten abordado nas últimas décadas aspectos da historia social pouco atendidos tradicionalmente. O tema da marxinación social é un de

Unha nova entelequia: un Camiño Portugués de Nossa Senhora do Norte por Tomiño e Gondomar

Vivimos nun mundo mediático onde cada vez temos acceso a un maior abano de información de todo tipo, o que en principio resulta altamente positivo e enriquecedor pero paralelamente existe o evidente risco de carecer de elementos de discernimento e valorización para recoñecer o rigor e a falsidade, a veracidade e os falseamentos. Ven a conto esta obviedade para abordar unha breve reflexión sobre a noticia que en días pasados publicaron os medios de comunicación con este titular: Tras un año de investigación, la alcaldesa de Tomiño, Sandra González; el presidente de la Cámara Municipal de Vila Nova de Cerveira, Rui Teixeira, junto al alcalde de Gondomar, Francisco Ferreira, y la concejala de turismo de Redondela, María Castro; y el arquitecto e investigador Antonio Soliño, presentaron el «Camiño da Nosa Señora do Norte a Santiago», una variante del Camino de Santiago que pasa por el territorio que recogen ya los archivos históricos. No texto da noticia se afirma o seguinte: La invest

Un poema en galego de D. Basilio do ano 1957

A figura de D. Basilio, cóengo maxistral na catedral tudense e profesor durante varias décadas no Instituto San Paio, continua a ser lembrada por moitos tudenses pola súa erudición, especialmente no que atinxía á historia da nosa cidade como pola súa singular personalidade. Neste blog conmemoramos hai algúns anos o centenario do seu nacemento, o 14 de abril de 1911, ( https://tudensia.blogspot.com/2011/04/hoxe-centenario-do-nacemento-de-don.html ) reproducindo un breve artigo publicado no libro das festas de San Telmo dese mesmo ano  2011. Sinalabamos daquela que era unha persoa sumamente austera, todos o lembramos coa “teja” cubrindo a súa cabeza, a súa faciana morena, sempre vestindo unha raída sotana, fumando os “bisonte” sen boquilla que ofrecía a cantos a él se achegaban, a súa conversa sempre mesturada con referencias teolóxicas. Case todas as tardes, primeiro pedaleando na súa bicicleta, e anos máis tarde sobre a súa vella mobilette (algún día tivo de ser nova pero a miña le