Cumprense nestas xornadas quince anos de presenza de “Tudensia” no mundo da blogosfera, con 350 entradas ou “post” arredor da historia e das xentes de Tui ás que teñen accedido máis de 259.000 lectores ao longo deste anos.
Ante
todo, gracias aos nosos seguidores, a cantos len e consultan con interese estas
achegas, aos que participan cos seus comentarios (ben no propio blog ou por
outros medios) así como aos colaboradores puntuais que ao longo deste tempo teñen
enviado algun post ou teñen permitido a reprodución dos seus traballos.
.jpg) |
| Escudo de Galicia coa inscrición Tui na lámina da nosa cidade debuxada por Pier María Baldi, no decurso da peregrinación de Cosme III de Médici en 1669 |
Este
blog mantén a mesma vontade expresada na primeira entrega do 31 de agosto de
2008: a pretensión de ofrecer a cantos se acheguen
onda nós diversas noticias, informacións, novidades, comentarios sobre a cidade
de Tui e as súas xentes. A vella cidade tudense que tivo, especialmente nas
últimas décadas do século XIX e nas primeiras do XX, unha intensa actividade
periodística que foi esmorecendo co tempo con nomes coma "La
Intergridad", "El Eco del Miño", "Tribuna", "El
Aloya", etc. pode atopar nas posibilidades das novas tecnoloxías novas
oportunidades de comunicación e difusión da súa historia, arte, tradicións,
patrimonio, etc.
Este
blog responde unicamente aos intereses de quen subscribe, e dende o seu
nacemento non ten mais pretensión que aproximar, de modo completamente accesible,
diversos aspectos da nosa historia, do noso patrimonio coa pretensión de tentar
ofrecer un mellor coñecemento da nosa cidade que ten na súa dilatada historia e
no seu inxente patrimonio cultural a súa sinal de identidade mais sobranceira.
Con todo, ás veces hai unha sensación de que afondar neste coñecemento histórico non é mais que un entretemento intelectual, propio de diletantes carentes doutras preocupacións, que non deixa de ser unha curiosidade afastada das necesidades reais dos nosos conveciños. A historia e o patrimonio semella que son meros vernices para dar lustre pero que, tantas veces, son un molestia para o noso desenvolvemento social e económico, meras inutilidades fronte ao progreso aos que todos aspiramos.
Unhas
palabras do filósofo Nuccio Ordine, falecido recentemente tras serlle concedido
o Premio Principesa de Asturias de “Comunicación e humanidades”, exprensa de
xeito maxistral a vontade que nos anima na creación e continuidade desste blo
“Tudensia”:
Entre tantas incertidumbres, con todo, una cosa es
cierta: si dejamos morir lo gratuito, si renunciamos a la fuerza generadora de
lo inútil, si escuchamos únicamente el mortífero canto de sirenas que nos
impele a perseguir el beneficio, sólo seremos capaces de producir una
colectividad enferma y sin memoria que, extraviada, acabará por perder el
sentido de sí misma y de la vida. Y en ese momento, cuando la desertificación
del espíritu nos haya ya agostado, será en verdad difícil de imaginar que el
ignorante “homo sapiens” pueda desempeñar todavía un papel en la tarea de hacer
más humana la humanidad…[1]
Dende
“Tudensia” queremos facer a nosa humilde achega (coma unhas areas das ribeiras
do Miño) a este labor colectivo,
queremos contribuír a que os nosos lectores e conveciños comprendan a nosa
historia, a nosa arte, o noso patrimonio, preserven a memoria colectiva…. Pois
os que non saben gozar da historia vólvense escravos, meros robots sen criterio,
sen capacidade para coñecer e coñecerse, para tomar conciencia da propia
condición, para vivir gozando da beleza, material e inmaterial, do seu territorio.
O
xeito como unha cidade lembra a súa historia – coas súas luces e sombras, coas
súas grandezas e miserias- reflicte como se percibe a si mesma e, moi
especialmente, como quere ser, que proxecto común quere construír.
“Tudensia”
non pretende ser unha rememoración que olla con nostalxia ao pasado (cómpre
rachar co bucle meláncolico en que vive a nosa cidade dende hai xa demasiado
tempo) senón unha afirmación das capacidades de Tui e as súas xentes para
reposicionarse, para repensármonos como cidade[2], para sentirmonos, sen complexo algún, orgullosos da nosa condición e das nosas potencialidades no presente.
¡Gracias
a todos por estes quice anos!
Rafael
Sánchez Bargiela
Parabéns por a traxectoria imprcable e interesabte deste blog que conta con senlleiros colaboradores. Por moitos anos máis!!!!
ResponderEliminarObrigado pela dedicação, empenho e 15 anos de verdadeiro serviço público.
ResponderEliminar