A chegada do Nadal é
unha oportunidade marabillosa para que dende Tudensia fagamos chegar a todos os
nosos seguidores, en primeiro lugar, a nosa gratitude pola súa constancia e
alento, especialmente neste ano de dor, confinamentos e incertezas, así como os
nosos mellores desexos dun feliz Nadal e un venturoso ano 2021 que agardamos
sexa unha alborada de alento que nos acariñe.
Achegamos este fermoso poema, case unha panxoliña, do egrexio tudense Manuel Lago González que transmite coa súa habelencia o espírito deste tempo navideño que recolle a grandeza da existencia que é o amor xunto as fermosas imaxes de Eduardo Padín (cedidas xentilmente polo amigo Álvaro Caramés) e da recente nevada no monte Aloia, para desexarvos a todos:
Bo Nadal
!!!
O NENO DE BELEM
Neno
de cabelos d’ouro
meu amor e meu tesouro,
rico,
ben,
tanto coma a tu che quero
non lle quixen nin espero
quererlle nunca a ninguén.
Esas
manadas de feno,
en que estás deitado, Neno,
frías
son;
deixa que onda ti m’achegue
e te deite y-atafegue
no meu probe corazón.
Pra
que durmas ben contente,
n’el terás un leito quente,
Neno
Rei;
e d’amor unha fogueira,
no meu peito, á mesma veira
do teu berce che faréi.
Ven e
durme, queridiño;
ven á casa d’un mendiño
descansar.
Esta cova está moi fría;
Fora d’ela venta e xía...
Vem a pôrte ó pe do lar.
Hei
facerche logo un trono;
mais agora durme un sono,
caravel.
E despóis, cando t’ergueres,
heiche dar, si m’os quixeres,
leite amáis favos de mel.
Hou,
meu rei, meu amiguiño,
que na veira d’un camiño
berce
tes,
ven acá, ven ó meu peito
e descansa neste leito
que tan doce e quente ves.
Aquí,
neno, meu amigo,
vivirei solo contigo
pra
en xamáis;
e non quero máis ventura
nin riqueza nin fatura.
Ti soliño, e nada máis!
Manuel Lago González
Publicado en “La Integridad”
Comentarios
Publicar un comentario