Ir al contenido principal

Parlamentarios tudenses (IV): Lorenzo Cuenca San Juan e de novo Florencio Rodríguez Vaamonde


Rematabamos a anterior entrega desta serie nas eleccións celebradas logo da revolución de 1846 que, en Galicia, encabeza o Partido Progresista e incluso sectores do partido moderado, en oposición á “ditadura” de Narváez e, sobre todo, un grupo de intelectuais encabezado por Antolín Faraldo que propugnaban unha autonomía para Galicia. A cidade de Tui pronunciase o 10 de abril formándose unha Xunta presidida polo avogado Esteban Areal, realizado unha proclama na que afirman “El león de España, si bien adormecido, puede sufrirlos (a los tiranos) algún tiempo, al despertar es terrible”. Ao día seguinte dos fusilamentos de Carral, o 27 de abril o xeneral José Gutiérrez de la Concha restitúe o goberno en Tui e controla o paso da fronteira, que tiñan cruzado para fuxir ao exilio moitos dos protagonistas do levantamento en Galicia.

Logo do levantamento de 1846, no mes de decembro hai de novo eleccións parlamentarias, agora de novo por distritos, recuperando deste xeito a nosa cidade un representante directo nas Cortes. Nesta caso foi electo Ramón López Vázquez, natural de Vilavella-Redondela (1807), que foi logo Presidente de Sala e Presidente do Tribunal Supremo e senador vitalicio dende 1861.

Lorenzo Cuenca San Juan

Nestes mesmos comicios acadaron escano, polo distrito de A Cañiza, un tudense de adopción Lorenzo Cuenca y San Juan, natural de A Coruña, onde naceu en 1800 e non de Valdemoro-Toledo como sinala Fernández Valdés (trabucándose coa súa nai que si nacera nesta localidade toledana). Chegara a Tui como funcionario da Administración de Rendas, casado con Dona Dolores Díaz de Rábago e Pérez Escudero. Promovido por José Elduayen como deputado, foi elixido en seis oportunidades polo distrito cañicense e finalmente, en 1863, por Verín – Ourense. Ao ano seguinte foi nomeado senador, ata o seu pasamento en Tui o 26 de decembro de 1882. Foi un dos principais impulsores do proxecto de construción da nosa ponte internacional e o Concello, en recoñecemento, nomeouno “fillo adoptivo” e outorgoulle o seu nome a unha das principais rúas da cidade tudense, que aínda conserva.

Florencio Rodríguez Vaamonde

Por último, nestas eleccións acada, polo distrito de Ponteareas, renova o seu acceso ao Congreso Florencio Rodríguez Vaamonde, que no ano seguinte, 1847, é nomeado senador vitalicio pola provincia de A Coruña ata 1877 en que ocupa asento no Senado na súa condición de Presidente da Real Academia de Ciencias Morais e Políticas.

Fillo de Agustín Rodríguez Vaamonde, nace en Tui en 1807, estuda no convento de San Antonio de Tui (dos franciscanos) estuda na Universidade de Santiago onde acada o titulo de bacharel en Filosofía en 1820, na Universidade de Valladolid obtivo o grado de bacharel en Leis en 1823 e de novo en Compostela logra ser bacharel en Canones e licenciado en leis en 1828.

En 1832 foi nomeado administrador-tesoureiro de bulas da cidade e diocese  de Tuy, cargo que se lle concedeu en propiedade dous anos despois.  No mesmo ano é habilitado como avogado dos Reais Consellos e abre bufete en Tui e promotor fiscal no Xulgado tudense en 1835.

Accedeu ao Congreso dos deputados en 1839 e reelixido, como citamos, en 1840 e anos seguintes. Foi un dos redatores da Constitución de 1845. Xefe político en León, en 1840, fiscal da Audiencia de Zaragoza, nos anos 1844 e 1846, e Reitor da Universidade de Madrid entre 1846 e 1847.

O seu prestixio levouno, en 1847, á carteira de Gracia e Xustiza, no Goberno presidido por José Francisco Pacheco, sendo un dos artífices da sinatura do Concordato entre España e a Santa Sede, na que ésta aceptaba a Desamortización e o Patronato Rexio no nomeamento de bispos (ao abeiro desta prerrogativa Rodríguez Vaamonde promoveu a dous tudenses como bispos: Telmo Maceira, para Coria, e José Avila y Lamas, para Plasencia). Dende 1847 foi senador vitalicio. Nomeado membro do Consello Real ou de Estado, retornando ao goberno, como ministro de Gobernación, en 1863, no gabinete presidido por Miraflores. Na súa actividade parlamentaria reclamou con insistencia as comunicacións ferroviarias para Galicia.

Logo deste intre non entrou no xogo partidario, renunciando a diversos nomeamentos e publicando diversos libros sobre temática política e xurídica.


Tras a restauración da monarquía borbónica retornou ao primeiro plano da vida política, no ano 1875 foi designado presidente da Sección Civil de la Comisión General de Codificación, que logo presidiu ata a súa dimisión en 1878. En 1877 aceptou a Vicepresidencia do Senado, que mantivo tres lexislaturas, a Presidencia do Consello de Instrucción Pública.

A súa principal actividade neste anos foi a Academia de Ciencias Morais e Políticas; foi un dos primeiros 18 membros nomeados ao crear esta institución en 1857 e desempeñou a Presidencia desta Academia dende 1872 ata 1884.
Faleceu en Madrid o 10 de xuño de 1886, alonxado dende había anos da vida política. Foi un dos mais egrexio tudenses e aínda hoxe escasamente coñecido na nosa cidade.

Florencio Rodríguez Vaamonde casou en Tui con María del Carmen Domínguez Figueroa, e tiveron unha filla Rosa Epifania Rodríguez Vaamonde y Domínguez que ao seu falecemento, en 1898, deixou un substancioso legado en memoria do seu pai para o Hospital que daquela estaba en construción na nosa cidade (actual edificio Francisco Sánchez, antiga Área Panorámica) polo que o Concello acordou nomear a unha rúa da cidade co seu nome.

Comentarios

Entradas populares de este blog

O antigo Hospital e Inclusa (actual Edificio "Francisco Sánchez") cumpre hoxe cen anos

Neste ano 2023 a cidade de Tui vive diversos aniversarios de interese, especialmente o referente ao cuarto centenario do falecemento do egrexio médico e filósofo tudense, Francisco Sánchez, sobre o que nos ocuparemos en datas próximas. https://www.facebook.com/fotosantiguastuy/photos Centrará hoxe a nosa atención outra significativa efeméride, o centenario da inauguración do Hospital e Inclusa de Tui celebrado o 1 de maio de 1923, hai hoxe cen anos, que culminaba un longo proceso de construción deste edificio. Na actualidade este antigo hospital é o Edificio “Francisco Sánchez” coñecido popularmente como Área Panorámica de Tui. É pois unha feliz oportunidade para realizar unha aproximación a historia deste edificio emblemático da nosa cidade. Un edificio creado para acoller as instalación do hospital e da casa de expósitos, ou inclusa. A historiografía ten abordado nas últimas décadas aspectos da historia social pouco atendidos tradicionalmente. O tema da marxinación social é un de

Unha nova entelequia: un Camiño Portugués de Nossa Senhora do Norte por Tomiño e Gondomar

Vivimos nun mundo mediático onde cada vez temos acceso a un maior abano de información de todo tipo, o que en principio resulta altamente positivo e enriquecedor pero paralelamente existe o evidente risco de carecer de elementos de discernimento e valorización para recoñecer o rigor e a falsidade, a veracidade e os falseamentos. Ven a conto esta obviedade para abordar unha breve reflexión sobre a noticia que en días pasados publicaron os medios de comunicación con este titular: Tras un año de investigación, la alcaldesa de Tomiño, Sandra González; el presidente de la Cámara Municipal de Vila Nova de Cerveira, Rui Teixeira, junto al alcalde de Gondomar, Francisco Ferreira, y la concejala de turismo de Redondela, María Castro; y el arquitecto e investigador Antonio Soliño, presentaron el «Camiño da Nosa Señora do Norte a Santiago», una variante del Camino de Santiago que pasa por el territorio que recogen ya los archivos históricos. No texto da noticia se afirma o seguinte: La invest

A fábrica de galletas "La Peninsular"

Temos sinalado neste blog en diversas oportunidades o descoñecemento que posuimos da historia contemporánea de Tui fronte a outros períodos históricos moito mais investigados que a nosa historia mais recente. Aspectos como a vida política tudense na primeira metade do século XX seguen esperando un achegamento como tamén os procesos e dinámicas socias desenvolvidos no noso territorio. Hoxe ofrecemos en Tudensia un post sobre a fábrica de galletas “La Penínsular” que abrangue case medio século da vida económica tudense. Achegamos a información ofrecida polo profesor de historia económica da Universidade de Santiago de Compostela, Angel Ignacio Fernández González, no seu blog “Galicia Agraria” nun documentado post sobre a industria de galletas en Galicia nos principios do século XX. Aportamos a rica e moi completa información que achega profesor Fernández algunha pequena referencia da nosa autoria colocadas como notas. http://galiciaagraria.blogspot.com.es/2012/03/gall