Ir al contenido principal

Crear "novo" patrimonio co novo centro de saúde


As datas do Nadal e o Aninovo son propensas á formulación de desexos, de bos desexos, que enchen páxinas de xornais, emisoras de radios e os nosos teléfonos móbiles con numerosos “sms”, pelexando por unha difícil orixinalidade. Ao rebufo deste ambiente xeralizado dende este blog quereriamos formular unha proposta de cara ao vindeiro ano, a piques de comezar, para que fose, alomenos, considerada polas instancias correspondentes.

Semella que neste novo 2009 podería iniciarse a construcción do novo centro de saude de Tui, a ubicar na parcela que ocupou a Praza de Abastos na rúa Casal Aboy. Sen entrar a valorar a idoneidade da súa ubicación, en absoluto óptima pero posiblemente a única posible no centro urbán tudense, gostaríamos dende este blog formular unha iniciativa ao respecto. Pero cómpre realizar un doble prantexamento incial, sen esquecer que estamos xa en período de adxudicación deste proxecto por parte da Consellería de Sanidade.

Por unha banda, este edificio de carácter público ou institucional ocupará un lugar privilexiado na nosa cidade, cunha finalidade asistencial; un espazo público tanto no seu ámbito exterior como interior cómprelle unha arquitectura funcional ao servizo desta finalidade e que artelle o espazo público circundante, especialmente pensando na futura praza ou parque público inmediato e na presenza do antigo edificio “San Paio” (hoxe biblioteca e teatro municipal).

Paralelamente non podemos esquecer que este novo edificio ubícase nunha cidade declarada Ben de Interese Cultural na súa categoría de conxunto histórico, e o patrimonio cultural é a principal sinal de identidade da nosa cidade e, paralelamente, o seu máis importante recurso económico. Pero o patrimonio tudense no soio debe ser conservado e posto en valor; na nosa cidade é imprescindible “crear” patrimonio, novos elementos que polas súas características enriquezan, dende prantexamentos contemporáneos, o noso conxunto patrimonial, para que andando os anos figuren nas guías turisticas ou nos roteiros culturais tudenses.

A construcción do novo centro de saude é unha oportunidade neste sentido que é imprescindible non desbotar. Non é de recibo realizar nunha cidade coma Tui un novo centro de saude semellante ao “adefesio” actual, na Praza de Galicia, que cando menos no seu aspecto exterior é un exemplo de feismo arquitectónico. A propia Consellería de Sanidade da Xunta de Galicia ten realizado edificios similares recoñecidos con diversos premios, como exemplos de boa arquitectura. Poderiamos citar exemplos coma o Centro de Saude de Miño (A Coruña) de Irisarri e Piñeira Premio FAD 2005, ou dos mesmos arquitectos o Centro de Saude de Domaio (Moaña) seleccionado para o premio europeo Mies Van der Rohe 2001, o de Viveiro de Manuel Gallego Jorreto, ou o do barrio de Coia (Vigo) de Alfonso Penela, etc. Exemplos extraidos dunha sinxela búsqueda a través de google, evidenciando a posibilidade de levar adiante esta proposta.

Resultaría unha feliz iniciativa que a construcción deste novo centro asistencial tudense contribuise a unha mellor atención aos cidadáns do seu ámbito e que, paralelamente, promovese o enriquecemento do singular conxunto arquitectónico de Tui. Non é unha utopía cómpre únicamente vontade dos responsables institucionais desta obra.


Comentarios

  1. Totalmente de acordo con todo o proposto. O que non me convence é a nova ubicación do centro de saúde, xa que a mesma adoece de espazos de circulación e accesibilidade, quitando a Área Panorámica e a rúa Casal Aboy dun lugar máis acorde con outros mesteres.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

Un poema en galego de D. Basilio do ano 1957

A figura de D. Basilio, cóengo maxistral na catedral tudense e profesor durante varias décadas no Instituto San Paio, continua a ser lembrada por moitos tudenses pola súa erudición, especialmente no que atinxía á historia da nosa cidade como pola súa singular personalidade. Neste blog conmemoramos hai algúns anos o centenario do seu nacemento, o 14 de abril de 1911, ( https://tudensia.blogspot.com/2011/04/hoxe-centenario-do-nacemento-de-don.html ) reproducindo un breve artigo publicado no libro das festas de San Telmo dese mesmo ano  2011. Sinalabamos daquela que era unha persoa sumamente austera, todos o lembramos coa “teja” cubrindo a súa cabeza, a súa faciana morena, sempre vestindo unha raída sotana, fumando os “bisonte” sen boquilla que ofrecía a cantos a él se achegaban, a súa conversa sempre mesturada con referencias teolóxicas. Case todas as tardes, primeiro pedaleando na súa bicicleta, e anos máis tarde sobre a súa vella mobilette (algún día tivo de ser nova pero a miña le

A fábrica de galletas "La Peninsular"

Temos sinalado neste blog en diversas oportunidades o descoñecemento que posuimos da historia contemporánea de Tui fronte a outros períodos históricos moito mais investigados que a nosa historia mais recente. Aspectos como a vida política tudense na primeira metade do século XX seguen esperando un achegamento como tamén os procesos e dinámicas socias desenvolvidos no noso territorio. Hoxe ofrecemos en Tudensia un post sobre a fábrica de galletas “La Penínsular” que abrangue case medio século da vida económica tudense. Achegamos a información ofrecida polo profesor de historia económica da Universidade de Santiago de Compostela, Angel Ignacio Fernández González, no seu blog “Galicia Agraria” nun documentado post sobre a industria de galletas en Galicia nos principios do século XX. Aportamos a rica e moi completa información que achega profesor Fernández algunha pequena referencia da nosa autoria colocadas como notas. http://galiciaagraria.blogspot.com.es/2012/03/gall

Emma Álvarez Besada a primeira tudense doutora en medicina

O legado dunha comunidade está conformado por un conxunto de bens materiais, que adoitamos denominar patrimonio, xunto cun amplo abano de elementos inmateriais que definen o seu carácter e a súa pervivencia no tempo. Entre estes bens intanxibles ou inmateriais ocupan un lugar non menor aquelas personalidades que ao longo do tempo teñen deixado unha pegada perdurable na memoria colectiva ou aquelas outras que, ás veces esquecidas ou non recoñecidas, expresan na súa traxectoria fitos senlleiros para a vida colectiva. Hoxe queremos recuperar dende Tudensia unha desas figuras olvidadas pero que no seu momento histórico tiveron unha pegada significativa na vida social e colectiva da nosa cidade e de alén dos seus termos xeográficos. As novas demandas sociais se expresan tamén na historiografía que investiga aos grupos sociais discriminados ou marxinados nos diferentes momentos do pasado. Retrato de Emma Álvarez Besada, foto da orla da Facultade de Medicina de Madrid, 1931 Unha revis