Tudensia

O pasado sábado o escritor Darío Xohán Cabana, un dos máis egrexios representante da nosa creación literaria e profundo coñecedor da historia e da cultura de Galicia, publicou un artigo no xornal lucense "El Progreso" que xentilmente nos permite a súa reprodución en "Tudensia". Agradecemos a Darío a súa amabilidade e especialmente o seu escrito, pois patentiza a súa querencia pola nosa cidade e o bó coñecedor que é dos seus recunchos. Ao parecer no xornal faltaba algú n párrafo do enviado polo escritor, pero por sorte podemos disfrutar agora do sue texto íntegro. Gracias a Darío Xohan Cabana por este escrito, de gozosa lectura. FIN DE SEMANA EN TUI Darío Xohán Cabana Unha boa idea é botar toda unha fin de semana en Tui e nos seus arredores. Hoxe Tui é unha cidade pequeniña, pero se cadra é máis antiga aínda ca Lugo. Hai quen di que a fundaron os gregos despois da destrución de Troia, e outros confórmanse con que sexa unha cidade celta. Unha pequena cidad...

“Y busqué con ahínco al artista y no lo hallé. Subí a los Ateneos, y no estaba allí; bajé a los cafés y tampoco frecuentaba tales lugares; atisbé en las tabernas, y no se emborrachaba prosaicamente como en los tiempos de las leyendas bohemias. ¿No existirá?.” A recente edición pola editorial sevillana Renacimiento, na súa colección “Biblioteca de rescate” dos contos que agrupados baixo o título de “Luciérnagas” publicaba o tudense Camilo Bargiela en 1900 acompañada dun estupendo estudo do novelista Emilio Gavilanes, permite atoparnos coa obra deste singular artista, ata agora só lembrado polas referencias que os grandes novelistas da “Generación del 98” realizaban sobre a súa obra e personalidade, pois os seus escritos, escasos, eran de acceso prácticamente imposible e comprobar así a existencia dun artista ata agora esquecido na desmemoria dos andeis das antigas bibliotecas. No estudio introdutorio de E. Gavilanes atopamos a Bargiela no ambiente madrileño de finais do século XIX , fr...

Os libros nos remiten a todos ao mundo da palabra, da comunicación escrita, da literatura que coa súa capacidade creativa nos achega a facetas da realidade ou da ficción ... pero, ás veces, atopamos libros que por medio da expresión escrita nos introducen noutros ámbitos expresivos, abrenos ao descubrimento ou, cando menos, á percepción de aspectos da nosa realidade que pasan a cotío inavertidos para o común das personas. O amplo legado patrimonial que custodiamos os tudenses é susceptible de ser abordado desde múltiples perspectivas. Normalmente dende unha óptica histórica e, nomeadamente, artística nos achegamos ao coñecemento dos nosos monumentos e da nosa traxectoria histórica. Esta libro que ven de sair do prelo editado po Ouvirmos, “Itinerarios histórico-musicais, Tui” corresponde a unha feliz inicitiva que ten editados xa os volumes correspondentes a Pontevedra, Celanova, Rianxo, Mondoñedo, Vigo, Ourense, Lugo, Monforte de Lemos e agora Tui. Un coidado deseño e ...

Hai un par de meses no decurso dunha xuntanza de traballo e comentando a importancia do legado histórico da cidade de Tui, un dos presentes comentou a existencia de numerosos períodos da historia tudense ata o de agora ocultos ou descoñecidos, algún de tanta importancia como a existencia na Idade Media do “Reino de Tudesia” cuxa capital estaba na nosa cidade e do que ata o presente ninguén fala. Tras amosar naquela conversa informal a miña sorpresa por tal referencia e manifestar ás miñas dúbidas ao respecto, fun invitado a pescudar en internet onde existía abondosa información sobre este reino. Tras reiterar a miña incredulidade insistiu o meu interlocutor nos documentados traballos que aparecen na Rede sobre este chamado “Reino de Tudesia”. Poderá comprender o lector que faltoume tempo para achegarme ata o meu ordenador e teclear no buscador de Google a devandita expresión de “Reino de Tudesia” e atopar unha entrada, situada nunha páxina dun servidor de Arxentina, que segundo indica...

No lugar máis céntrico da cidade de Tui, na Praza da Inmaculada diante do Pazo de Xustiza, erguese un conxunto escultórico dedicado a Frei Rosendo Salvado, Bispo de Nova Nursia nas lonxanas terras de Australia, unha das mais egrexias personalidades nadas nestas terras de Tui. Este monumento foi realizado en 1949 por un mozo escultor natural de Ponteareas e que tiña retornado as terras do Condado logo de disfrutar dunha bolsa da Deputación Provincial de Pontevedra na capital de España. Alfonso Quinteiro Alonso realizou esta obra que rememora as fazañas deste frade benedictino que co paso do anos cobra máis importancia pola trascendencia da sua obra naquelas remotas terras. Arredor daquela estatura transcurriron moitos momentos da infancia de tantos tudenses que corriamos onda o Bispo Salvado para observar –con ilusión e curiosidade – os peixiños de cores que había naquel estanque. Andando os anos, polos meus labores profesionais en Ponteareas coñecin ao autor daquela obra, que tantos bo...