Ir al contenido principal

Morre en Tui o pintor Xosé Luis de Dios


Na noite pasada falecia na nosa cidade o pintor Xosé Luis de Dios, natural de Ourense, pero residente en Tui dende hai moitos anos. Nunha vella rúa do conxunto histórico tiña instalado o seu estudio este egrexio artista, un dos máis significativos nomes da plástica galega contemporánea. Dende Tudensia amáis de expresarlle aos familiares e aos moitos amigos de Xosé Luis de Dios as nosas condolencias, queremos con este "post" feito na premura da actualidade contribuir ao recoñecemento deste singular artista que tivemos a sorte de contalo entre os nosos veciños.

No xornal dixital de "A Nosa Terra" figura o seguinte apunte:

Xose Luis de Dios é un dos artistas máis significativos do último terzo do século XX. Nado en Ourense no 1943 realizou a súa primeira exposición no 1963 e xa no 1967 expuña na recoñecida Sala Toisón de Madrid. A súa última exposición reuniu a súa obra no Centro Cultural Caixanova en xaneiro do 2008.

Ligado aos movementos antifranquistas, mantivo amizade co escritor Celso Emilio Ferreiro, co cineasta Carlos Velo ou co pintor Xaime Quessada. Así, como moitos artistas da época comprometeuse na loita antifranquista, factor que marcou parte da súa traxectoria artística.

En ferbreiro de 2008 na edición galega do xornal "El Pais" José Luis Estévez asinaba un artigo que paga a pena reproducir nesta xornada:

"Como dijo Fray Luis de León, vivo retirado y ni envidioso, ni envidiado". Así resume su estado de ánimo actual el pintor Xosé Luis de Dios (Ourense, 1943), un artista poco reconocido en su propia tierra y al que Caixanova dedica ahora una exposición retrospectiva que puede verse en Vigo hasta el próximo 24 de febrero y que se exhibirá en la ciudad natal del artista en el mes de abril. Pinturas, dibujos y una selección de cuadernos y libros ilustrados permiten acercarse a la obra de un artista con una trayectoria que se caracteriza por la diversidad de estilos e influencias.

De Dios pertenece a una generación de artistas nacidos en plena postguerra en Ourense. En la década de los 60 una serie de intelectuales, escritores y artistas se agrupan alrededor de la figura de Risco y participan en tertulias en las que se debate sobre diversos temas. El pintor acaba formando parte del grupo Volter, junto a Acisclo Manzano y Xaime Quessada, que apuesta por la renovación del arte gallego frente al folclorismo imperante en la época. La presencia de la literatura, especialmente de la poesía, es una de las constantes en los cuadros del artista orensano.

El dominio del dibujo y los vivos colores son características que destacan en De Dios. En sus obras de los 60 proliferan los personajes desgarrados. En los años siguientes, las figuras de sus cuadros reflejan un mundo mucho más calmado. A finales de los 60 se trasladó a Madrid, donde vivió varias décadas, con frecuentes viajes a Galicia, adonde regresó hace unos años.

De Dios se muestra irónico ante la deriva actual del arte y apunta que en el fondo los pintores se limitan a seguir pintado "un trocito de las cuevas de Altamira". El artista orensano señala que hay que pintar como se siente, "tanto si lo que pintamos está de moda como si no", y apunta que a veces la modernidad puede descubrirse en un petroglifo "con miles de años". En su opinión, el arte será siempre necesario "independientemente de su utilidad".


Tempo haberá para falar sobre Xosé Luis de Dios e a súa obra, pois o paso do tempo de seguro que contribuirá a afondar no recoñecemento da achega deste destacado membro da xeneración dos "artistiñas", que tanto teñen aportado á renovación da plástica galega contemporánea.

Comentarios

Publicación populares

A fábrica de galletas "La Peninsular"

Temos sinalado neste blog en diversas oportunidades o descoñecemento que posuimos da historia contemporánea de Tui fronte a outros períodos históricos moito mais investigados que a nosa historia mais recente. Aspectos como a vida política tudense na primeira metade do século XX seguen esperando un achegamento como tamén os procesos e dinámicas socias desenvolvidos no noso territorio. Hoxe ofrecemos en Tudensia un post sobre a fábrica de galletas “La Penínsular” que abrangue case medio século da vida económica tudense. Achegamos a información ofrecida polo profesor de historia económica da Universidade de Santiago de Compostela, Angel Ignacio Fernández González, no seu blog “Galicia Agraria” nun documentado post sobre a industria de galletas en Galicia nos principios do século XX. Aportamos a rica e moi completa información que achega profesor Fernández algunha pequena referencia da nosa autoria colocadas como notas. http://galiciaagraria.blogspot.com.es/2012/03/gall...

A lenda do túnel baixo o MIño

As lendas ou narracións populares, transmitidas oralmente, relatan xeralmente acontecementos ficticios que se teñen por reais, en moitas ocasións mesturados con feitos históricos. Pola súa capacidade de evocación, pola súa transmisión xeracional as lendas conforman un acervo do que chamamos patrimonio inmaterial que cómpre recoller e preservar. Na nosa cidade conservamos varias lendas vencelladas ao caracter histórico da nosa localidade, ao seu caracter fronteirizo e consecuentemente a súa fortificación fronte aos posibles invasores. A máis asentada no imaxinario colectivo tudense é a relativa ao “túnel” que comunica Tui coa outra beira do Miño, coas terras de Valença. Resulta moi significativa esta lenda pois testemuña como na mentalidade dos tudenses a fronteira e a súa condición de limite, de aillamento fronte ao estranxeiro era superada polas nosas xentes que a través do túnel escapaban destas “imposicións” e mantiñan a comunicación coas terras irmáns que as estructuras políticas ...

Agrarios tudenses en "El Agrario" de Buenos Aires de 1923

Fundadores da "Sociedad Agraria" de Paramos (en pose para El Agrario) De esquerza a dereita b(en pé), cidadáns Hermenegildo Gándara Estévez e Manuel Alem; sentados Simplicio Fernández Rivas, Hermenegildo Alem Rocha e Jesús Fernández Rivas Temos comentado en numerosas oportunidades neste blog o escaso coñecemento que posuímos sobre a historia mais recente do noso concello. Entre os episodios que conforman este período histórico máis recente está o movemento agrarista que na última década do século XIX e nas primeiras do pasado século mobilizou aos labregos de Galicia na procura do acceso á propiedade da terra (ata daquela os nosos campesiños eras foreiros, tiñan o usufructo inmemorial dunhas leiras que non eran súas) e consecuentemente a mellora das condicións de vida destas masas populares. Será o movemento agrarista o que adquira neste anos un progresivo protagonismo fronte ao caciquismo conservador que dominaba a vida política da comarca de Tui coa figura ...

A Semana Santa tudense e as súas posibilidades

Xa na noite do Venres Santo xorde de novo unha reflexión sobre a Semana Santa tudense, pois quizais na nosa cidade non chegamos albiscar as súas potencialidades como elemento que forma parte do noso acervo patrimonial que temos a responsabilidade de conservar, sen privala da súa dimensión relixiosa, e dende esta valorización é tamén un posible recurso turístico para Tui, pois poucos lugares de Galicia teñen unha riqueza similar nestas xornadas. Neste mesmo blogue temos sinalado que inmediata celebración das festas patronais de San Telmo distorsiona a visión destas xornadas de celebración do misterio pascual de Xesús, configuradas como un preludio das festas e, consecuentemente, infravaloradas non xa na súa dimensión espiritual senón na súa significación cultural. Cómpre valorizar as actividades litúrxicas ou para-litúrxicas destas datas, pois, independentemente da súa significación relixiosa ou espiritual, conservan requintadas expresións da nosa historia colectiva da que somos...

"A Trapa" a segunda cova granítica máis grande de Europa descoberta en Ribadelouro

O pasado sábado 9 de abril nunha conferencia pronunciada en Tui Clube Espeleolóxico “Maúxo” presentou un descubrimento certamente importante: “A Trapa” a segunda cova granítica máis grande de Europa, que se atopa na parroquia de Ribadelouro nas abas do Monte Aloia. Un descubrimento de especial relevancia para a xeoloxia e para a arqueoloxia da nosa terra, e que incrementa o valor que sa posuía esta zona inmediata ao Parque Natural do Monte Aloia. Cómpre agora impulsar o proxecto de ampliación territorial deste Parque abranguendo a Serra do Galiñeiro –por certo, ameazada na actualidade pola prevista instalación dun parque eólico-. Felicitamos ao Clube Espeleolóxico “Maúxo” polo seu labor e por aportarnos este relevante descobrimento. Achegamos un artigo publicado no día de onte na edición Galicia de “El País” como información sobre este achado. Una trampa de 1.200 metros Expertos descubren la segunda cueva más grande de Europa en O Galiñeiro SARA VILA - Santiago - 21/04/2011...

Ricardo Blanco Cicerón

O pasado martes 15 de decembro foi inaugurada no Museo do Pobo Galego, en Santiago de Compostela, unha exposicion que co titulo de “Olladas dunha época” recolle unha escolma das fotografias do chamado “Fondo Blanco-Cicerón” que se custodia no devandito Museo. Como podemos comprobar na portada do catálogo que acompaña a este “post” a cidade de Tui é unha das protagonistas desta mostra que amosa unha selección das fotografías que conformaban a colección de Ricardo Blanco-Cicerón (Tui 1844 – Santiago 1926). Son na súa meiranda parte instantáneas da época do cambio de século, entre 1890-1910, e que respostan ao interese coleccionista de D. Ricardo que conformou ao longo da súa vida a, posiblemente, a máis ampla colección de caracter cultural que teña existido en Galicia: obxectos prehistóricos, artísticos, etc. que nutren hoxe en boa medida os museos da nosa terra. Esta mostra organizada conxuntamente polo Museo do Pobo Galego e o Centro Galego de Artes da Imaxe poderá ser visitada ...

Yzquierdo Durán, ilustrador tudense. Breve noticia.

Jose Yzquierdo Durán foi un popular ilustrador que radicado en Madrid realizou, nas primeiras décadas do século XX unha prolífica producción en todo tipo de publicacións, tanto periódicas como en libros. Son moi escasas as noticias sobre a súa traxectoria que poidemos acadar non así imaxes da súas obras, que ocupan as portadas de numerosas edicións das segunda e terceira décadas do pasado século. O erudito Manuel Fernández-Valdés no seu excepcional libro “Familias antiguas de Tuy” nos informa que Jose Izquierdo Durán era fillo do avogado tudense José Izquierdo Sarmiento, que foi secretario do Concello tudense, e de Concepción Durán Mera, dunha familia de longa tradición na cidade. Tiveron tres fillos, Celso, que foi crego ocupando, entre outras, a parroquia de Piñeiro, Pilar, que foi directora moitos anos do “Hogar Rosendo Salvado” dependente do Auxilio Social nos anos da ditadura, e José, de quen hoxe nos ocupamos. José Izquierdo Durán naceu en Tui no anos 1890 e desenvolveu en Madrid...