Parlamentarios tudenses (XI): Alfonso Senra Fernández, deputado por Ordes

No ano 1916 accedeu ao Congreso dos Deputados outro tudense, Alfonso Senra Bernárdez, aínda que como representante do distrito de Ordes (A Coruña).

Alfonso Senra naceu en Tui o 7 de xuño de 1877, na casa da Corredoira onde estivo a imprenta e libreria Baquero. O seu pai foi interventor na Depositaria do distrito de Tui e logo conseguiu a praza de Xuíz Municipal en Vigo, deputado provincial por Ponteareas. A familia trasladouse ao pouco tempo de nacer Alfonso, á cidade de Vigo, onde o seu pai Ricardo Senra Fernández, ocupou diversos cargos na administración pública e mesmo a Alcaldía viguesa en dúas ocasións deixando boa sona coa súa xestión.

Tomado dun folleto sobre Alfonso Senra, 

editado polo Obradoiro de Historia de Ordes

Tras estudiar Dereito achegouse ao mundo do xornalismo dende o que accedeu á política. Na súa traxectoria, realizada tras o seu traslado a Madrid, cómpre salientar os seguintes cargos: Deputado por Ordes en 1918, 1919, 1920 e 1923, Tenente de Alcalde no Concello de Madrid, Deputado provincial por Madrid, polo distrito de Hospital-Congreso.

Nesta etapa, entre 1916 e 1923,  baixo as ordes do ministro madrileño Rafael Gasset Chinchilla, de quen se declara seguidor, ocupará Senra a Subsecretaría do Ministerio de Fomento e posteriormente a Dirección Xeral de Minas, Metalurxia e Industrias Navais. Tamén formará parte do equipo do ministro lugués Manuel Portela Valladares durante o seu breve paso polo Ministerio de Fomento en 1923 ata o golpe de Estado.

En principio figuraba afiliado ao Partido Liberal, na facción gassetista. Na lexislatura de 1923 proclámase liberal agrario.

Posteriormente, Senra foi avogado da Unión Patriótica o partido promovido polo réxime durante a Ditadura de Primo de Rivera e membro da Asemblea Nacional Consultiva en dúas lexislaturas: 1927-1928 e 1928-1929.

En outubro de 1928 padeceu un drama familiar: un dos seus fillos, Alfonso Senra Díaz, asasinaba a súa noiva, Dolores Polo, porque a rapaza o enganaba con Enrique Meleros, director da revista "Cosmópolis", publicación na que a vítima colaboraba como xornalista.  

Manuel Fernández-Valdés nos informa que  Alfonso Senra se casó en Madrid, en 1904, con Doña Ascensión Díaz Ramírez, hija del coronel de Infantería, después general, D. Francisco Díaz. Hizo la petición de mano, el abogado tudense, Presidente de la Diputación Provincial de Madrid, D. Ricardo F. Pérez de Soto, y bendijo la unión otro tudense, D. Ricardo del Río y Mora, canónigo en Madrid. Al igual que tantas otras familias, estos Senras buscaron otros derroteros y se alejaron defintivamente de Tuy””.

Destacou como xornalista nas columnas de “Diario Universal”, “La Época”, “La Nación” y “El Imparcial”. Especializouse na crónica de tribunais acadando un gran prestixios, ata o punto que o Colexio de Avogados de Madrid ao instituír un premio anual á mellor crónica de tribunais acordou denominalo “Premio Manuel Tercero y Alfonso Senra”. Foi vicepresidente primeiro do Ateneo de Madrid entre 1926 e 1930, nunha Xunta Directiva que é imposta pola Dictadura de Miguel Primo de Rivera, por Real Orden de 25 de xuño de 1926, substituíndo “ilicitamente” á xunta elixida polos socios da que formaban parte Gregorio Marañón o Luis Jimenez de Asua, opostos á Ditadura.

Publicou dous libros:

·        Laicismo y neutralidad en los hospitales, 1913.

·        Del 10 de Agosto a la Sala Sexta del Supremo, 1933.

Fotografía en Vida Gallega, 1936

Mantivo unha activa relación co seu distrito de Ordes, que controlaba o cacique local, o avogado Saturnino Aller Rodríguez. Nun folleto editado polo Obradoiro da Historia recollese que: Visitou a vila de Ordes en varias ocasión sendo recibido polos veciños con grande suntuosidade. No ano 1922 conseguiu unha axuda do Estado para colocar o adoquinado e construír os paseios da “Calle Real”, tamén xestionou material docente e para amañar a igrexa parroquial, para a cual a súa muller donou un Crisro que está colocado no lateral do templo. Como agradecemento foi nomeado “fillo adoptivo” da vila en 1923 e a “Calle Real”, rúa principal de Ordes, pasou a denominarse “Avenida Alfonso Senra”.

Tras a Guerra Civil se incorpora á administración franquista e participa como membro do Tribunal de Responsabilidades Políticas de Madrid e como Asesor da Delegación Nacional de Justicia y Derecho. Finou na capital do Estado o 9 de decembro de 1951.