Finou o violinista Francisco Comesaña Concheiro

Francisco Javier Comesaña estudara no Conservatorio Nacional de Méxíco cos profesores Luis Sosa, Luz Vemova e Vladimír Vulfman Foi bolseiro para cursar os seus estudos superiores co mestre Igor Bezrodny no Conservatorio Tchaikowsky de Moscú, onde graduouse coas máximas calificacións e recibiu o grado académico de "Magister de Artes". Asistiu como bolseiro durante dous anos consecutivos ao curso de "Música de Compostela".

Dende 1974 ata 2003 foi profesor da Orquestra Sinfónica de Radiotelevisión Española. Os profesores de dita agrupación outorgáronlle en 1977 o Premio Solista.

Ten actuado como solista con diferentes orquestras en España. México, Canadá e Rusia, entre elas a Orquesta Sinfónica de RTVE. Sinfónica de Galicia, Sinfónica de Vancouver. Filarmónica de Minsk e Orquestra Filarmóníca da UNAM, baixo a dirección dos mestres Odón Alonso, Sergiu Comissiona, Cristóbal Halffter, Luis Aguirre. Emest Martínez Izquierdo. Enrique García Asensio, Arturo Tamayo y Enrique Batiz Ten participado, entre outros, nos Festivais de Alicante. Santiago de Compostela, Granada, Vancouver, Oxzrid e Tronheim.

Estrenou en España o Concerto no 2 de Shostakovich e a Sonata deste mesmo autor, asi coma o Condeno n° 4 de A. Schnittke e o Offertorium de Sofia Gubaidulina. Estreou o concerto para flauta e sexteto de Cristóbal Halffter en presenza das SS MM os Reis de España, tocando cos Stradivarius da colección do Palacio Real.

Membro fundador do Cuarteto Hispánico "Numen", co que actuou nos máis destacados centros musicais e gravou para RNE, BBX, WDR, e integrante do ensemble "Zarabanda", para a interpretación de música antiga.

Profesor de violin e conxunto instrumental no Conservatorio Superior P.A Soler de San Lorenzo de El Escorial e no Conservatorio Profesional de Ferraz en Madrid. Fundador e presidente da sección española da European String Teacher's Association.

Co dúo de violins Kotliarskaya-Comesaña estrenou e difundiu en España obras de Luciano Berio, A. Scllnittke, A. Peterson, M. Bleuse, H. Saeverud, J. Pich Santasusana, Ramón Alis, Miguel Angel Samperio, Ramón Barce, J.C Martínez Fontana, José Luis Turina e Tomás Marco. Estrenou tamén en España o Concerto n.c 3 de Alfred Schnittke coa Orquestra Sinfónica Portuguesa no Festival de Música Contemporánea de Alicante e o estreno absoluto do Concerto para dúo de violins e orquestra de Agustín González Acilu coa Orquestra Pablo Sarasate de Pamplona así como o concerto para violín "Camiños do firmamento" de Manuel Balboa.

Actuou como solista con diferentes orquestras en España, México, Canadá e Rusia, entre elas a Orquestra Sinfónica de la Radiotelevisión Española, Orquestra Filarmónica da Universidad Nacional de México, Sinfónica de Galicia e Orquestra Sinfónica Portuguesa.

Fillo do médico tudense Francisco Comesaña Rendo e de “Chonchiña” Concheiro creou a Fundación Francisco Comesaña que durante varios anos, xunto á súa filla Ana -que herdou dos seus pais a arte musical- organizou en Tui un curso de música no verán con varios concertos no seu programa que aínda é lembrado polos moitos tudenses que ateigaban as sesións musicais. Aquela iniciativa, prematura e infelizmente fenecida, testemuña a súa intima relación con Tui, onde dende o pasado domingo repousan os seus restos, logo do seu pasamento en San Lorenzo del Escorial.

Esta liñas realizadas tomando datos de diversas páxinas web son únicamente unha lembranza na memoria deste músico tudense, pois aínda que naceu no exilio mexicano, sempre e, sobre todo, dende a volta dos seus pais ás terras de Tui,conservou esta condición con querencia á terra dos seus ancestros.

Un poema en galego de D. Basilio do ano 1957

A figura de D. Basilio, cóengo maxistral na catedral tudense e profesor durante varias décadas no Instituto San Paio, continua a ser lembrada por moitos tudenses pola súa erudición, especialmente no que atinxía á historia da nosa cidade como pola súa singular personalidade. Neste blog conmemoramos hai algúns anos o centenario do seu nacemento, o 14 de abril de 1911, ( https://tudensia.blogspot.com/2011/04/hoxe-centenario-do-nacemento-de-don.html ) reproducindo un breve artigo publicado no libro das festas de San Telmo dese mesmo ano 2011. Sinalabamos daquela que era unha persoa sumamente austera, todos o lembramos coa “teja” cubrindo a súa cabeza, a súa faciana morena, sempre vestindo unha raída sotana, fumando os “bisonte” sen boquilla que ofrecía a cantos a él se achegaban, a súa conversa sempre mesturada con referencias teolóxicas. Case todas as tardes, primeiro pedaleando na súa bicicleta, e anos máis tarde sobre a súa vella mobilette (algún día tivo de ser nova pero a miña le

A fábrica de galletas "La Peninsular"

Temos sinalado neste blog en diversas oportunidades o descoñecemento que posuimos da historia contemporánea de Tui fronte a outros períodos históricos moito mais investigados que a nosa historia mais recente. Aspectos como a vida política tudense na primeira metade do século XX seguen esperando un achegamento como tamén os procesos e dinámicas socias desenvolvidos no noso territorio. Hoxe ofrecemos en Tudensia un post sobre a fábrica de galletas “La Penínsular” que abrangue case medio século da vida económica tudense. Achegamos a información ofrecida polo profesor de historia económica da Universidade de Santiago de Compostela, Angel Ignacio Fernández González, no seu blog “Galicia Agraria” nun documentado post sobre a industria de galletas en Galicia nos principios do século XX. Aportamos a rica e moi completa información que achega profesor Fernández algunha pequena referencia da nosa autoria colocadas como notas. http://galiciaagraria.blogspot.com.es/2012/03/gall

Unha visión de Tui e as fortalezas da fronteira en 1764 por José Cornide

Un dos aspectos normalmente esquecidos na conformación da nosa cidade é a súa condición de praza forte, de emprazamento militar, de cabeceira dun sistema fortificado organizado ao longo do río Miño. Carecemos de noticias documentais ou arqueolóxicas sobre a posible existencia dun muro defensivo no outeiro tudense antes de 1170, cando Fernando II ordena a súa construción ao abeiro da reconfiguración urbanística da cidade que promove este monarca. De seguro que algún tipo de defensas tivo a vella Tude en época sueva e visigoda e especialmente nos primeiros tempos medievais pero o estado actual do noso coñecemento non nos permite superar o ámbito das hipóteses. Neste blog nos temos ocupado no seu día sobre o sistema amurallado tudense en tres post aos que remitimos a quen desexe achegarse a este aspecto do noso patrimonio e historia [1] Reproducimos hoxe un texto do erudito coruñés José Cornide que forma parte do seu libro: Descripción circunstanciada de la costa de Galicia, y raya

Tudensia

Buscar este blog