Hai escasos días ollando un xornal dixital sobresaltoume a noticia da morte de Luis Hernando de Larramendi o pasado 11 de febreiro en Madrid. De seguro que a maioría dos nosos lectores descoñecen a esta figura senlleira no panorama empresarial de España (conselleiro de Mapfre e Vicepresidente da Fundación Mapfre como principais referencias e tamén avogado especializado en temas de propiedade industrial e intelectual) pero que traemos hoxe a este post polo que nos atinxe, por que Luis H. de Larrramendi mantivo unha estreita relación coa nosa cidade.
Nos
numerosos obituarios publicados nestes días na prensa os interesados poden
achegarse á súa inxente traxectoria empresarial, pero tamén a súa clara
conciencia, na liña aberta polo seu pai Ignacio Larramendi o refundador da aseguradora
Mapfre, que dende a empresa existe o que hoxe se denomina “Responsabilidade
social corporativa” que debe devolver á sociedade parte dos beneficios que a
propia empresa recibe desa mesma sociedade. Un convencemento que o levou, nos
últimos anos, a ocupar a presidencia de “Acción Social Empresarial” coa que
recorreu España promovendo a doutrina social da Igrexa no ámbito da empresa.
Esta
conciencia levouno a implicarse en múltiples iniciativas de todo tipo,
canalizadas especialmente a través da Fundación Ignacio Larramendi promovendo numerosas iniciativas relacionadas
coa conservación e difusión do patrimonio cultural e intelectual español,
hispanoamericano, portugués e brasileiro, mediante o uso das novas tecnoloxías,
que ten o seu principal expoñente na “Biblioteca Virtual de Polígrafos”. Porque
a Luis H. de Larramendi todo lle interesaba e apaixonaba pois tiña un amplo
concepto da cultura como expresión da riqueza da sociedade
Como
navarro era carlista convencido e a súa aposta pola investigación desta
corrente política na historia de España a través de múltiples proxectos, moitos
a través da Fundación Ignacio Larramendi, é unha das súas achegas máis
queridas.
Pero
a miña lembranza agarimosa ven dada pola relación que mantivo con Tui, dende a
súa voda con Mercedes Varela. Dende a residencia familiar en Paramos Luis H.
Larramendi converteuse nunha ávido coñecedor desta terra, dotado dun interese e
unha curiosidade inacabables que o converten nun tudense de “vocación”, que o
levaron a implicarse en diversos proxectos vinculados á vida tudense. Nas
últimas décadas Luis H. Larramendi ten realizado importantes achegas a prol da
nosa cidade que merecen ser coñecidas e tamén recoñecidas polos tudenses.
Citarei unicamente aquelas coas que tiven persoalmente algunha relación e que
me permitiron admirar a Luis H. de Larramendi.
Promoveu
que a Fundación Ignacio de Larramendi incluíse á figura do médico e filósofo
tudense Francisco Sánchez na “Biblioteca Virtual de polígrafos hispanos”
creando un microsite denominado “Biblioteca Virtual Francisco Sánchez” (http://www.larramendi.es/francisco_sanchez/es/micrositios/inicio.do), dixitalizando a totalidade da obra sancheciana e
numerosos estudios sobre a mesma, cunha ampla introdución a cargo dun dos
principais estudosos da filosofía hispana, Rafael L. Orden. Hai un antes e un
despois no coñecemento da obra de Francisco Sánchez tras o traballo de
documentación realizado por un equipo encabezado por Xavier Agenjo, un dos mais
prestixiosos bibliógrafos do noso país. O
entusiasmo de Luis H. de Larramendi por este proxecto é merecedor, na nosa
condición de tudenses, de gratitude e admiración.
Pero
incansable nas súas iniciativas non deixou de organizar e promover múltiples actividades
na nosa cidade, como foi a presentación en Tui da biografía de José Calvo
Sotello, de Alfonso Bullon de Mendoza, Catedrático de Historia Contemporánea da
Universidade CEU San Pablo e Director do Instituto CEU de Estudios Históricos,
no ano 2013 reunindo en Tui, con tal motivo, a un amplísimo grupo da familia
Calvo Sotelo encabezado pola súa filla, Enriqueta Calvo-Sotelo Grondona.
Promoveu,
a través da Fundación I. Larramendi, a edición do libro-catálogo dos cantorais
da Catedral tudense, obra que foi dirixida polo musicólogo ourensán, Manuel Rey
Olleros, co título de «La música de los libros cantorales de la Catedral de
Tui. Catalogación e interpretación».
Pero
tampouco as cousas pequenas eran alleas ao seu entusiasmo e implicación, así
podemos lembrar como impulsa a recuperación do cruceiro do “Cristo da Torta” en
Paramos, próximo á residencia familiar, ou o seu apoio á compra dunha nova
campá para a capela de San Xián do Monte Aloia.
Gardo
unha grata lembranza dos café compartidos na Corredoira onde chegaba Luis H. de
Larramendi dende Paramos nunha vella Vespa coa que se desprazaba pola Veiga do
Louro ata Tui. Dotado de gran simpatía, de animada conversa, sempre ocurrente,
sempre elucubrando novas iniciativas, interesándose polas pequenas minucias
tudenses ou polos temas relacionados co Camiño de Santiago, que como bo navarro
sentía con paixón.
Pequenas
palabras e lembranzas arredor da inconmensurable figura de Luis H. de
Larramendi, tudense de “vocación”, cuxa figura merece moito máis que esta sinxela
homenaxe de gratitude.
Cos sentimentos de pesar para súa viuva, Mercedes, os seus fillos e familia e coa nosa oración.
Rafael
Sánchez Bargiela
Comentarios
Publicar un comentario