Hoxe me van a permitir
os lectores deste blog que dedique unha lembranza emocionada a D. Antonio
Hernández Matias, presbítero, que acaba de finar en Vigo logo dunha dilatada e
fecunda vida. Como publica na necrolóxica da diocese de Tui-Vigo, “hizo de todo
y se deshizo en todo”, quen quere coñecer a súa traxectoria pode achegarse a
este enlace: https://www.diocesetuivigo.org/ha-fallecido-mons-antonio-hernandez-matias/.
Non é a miña intención
facer unha semblanza de D. Antonio pois nin me corresponde nin estou capacitado
para resumir unha ampla personalidade e traxectoria de tantas décadas ao
servizo da diocese dende un traballo constante coa súa modestia, sobriedade e
discreción.
Quería dedicarlle
unha liñas a D. Antonio pola relación persoal que mantiven con él, dende que
alá polo ano 1987 fun contratado como “persoal en práctica” no Museo Diocesano
e Catedralicio de Tui, comezando desta forma a miña vida laboral. Naquel
momento D. Antonio Hernández Matias ocupaba provisionalmente a dirección destes
centros tras a prematura morte de D. Jesús Gómez Sobrino. Con él aprendín os
meus primeiros pasos como profesional neste ámbito do patrimonio e a querencia
polo traballo ben feito como él mesmo escribiu: “con delicadeza de artista,
con paciencia de monje, con rigor de investigador y siempre con sonrisa de
amigo”.
Foi tamén unha honra
compartir con D. Antonio o proceso de refundación do Instituto de Estudios
Tudenses, no ano 2008, onde mantivo sempre, dende a discreción que era unha das
súas principais características de carácter, un papel proactivo na dinamización
deste centro de estudos sobre Tui e a súa contorna. Participou activamente,
namentres foille posible, nas reunións e actividades do Instituto de Estudios
Tudenses que perde así a un dos seus membros.
Con membros do Instituto de Estudios Tudenses
Neste labor de estudoso
dedicou especial atención á Biblioteca do Seminario Maior, o seu coidado e
catalogación, e a diversos aspectos históricos da diocese de Tui-Vigo,
especialmente documentou o episcopado de D. Luis Marliano, bispo tudense, sendo
D. Antonio o que apuntou a posible relación entre as armas heráldicas que
emprega Marliano no muro este da Catedral e as armas heráldicas da cidade de
Tui. Destaca tamén o traballo realizado no capitulo sobre “La Iglesia de Tuy y
sus prelados recientes (1856-2000)” no volume 14 da Historia de las diócesis
españolas editado en 2002 e que resulta unha síntese ben elaborada e de gran
utilidade sobre a historia contemporánea da Igrexa de Tui-Vigo a través da
semblanza dos seus prelados. Para os interesados figura ao final destas liñas
unha relación, non exhaustiva, do seus traballos de investigación.
Chegara as terras de
Tui dende as terras de Villalpando porque na nosa cidade vivía dende o ano 1929
un familiar directo seu, o procurador e avogado Gregorio Hernández Matías, que
fora alcalde de Salamanca. D. Gregorio tiña vocación tamén de escritor e
xornalista (en Tui impulsou o semanario “Hoy” editado entre 1935 e 1936) e con
él traballou algún tempo D. Antonio antes de entrar no Seminario. Nun poema
publicado por D. Gregorio na revista “Tuy” do Instituto Laboral do ano 1953
remata cuns versos que moi ben podemos aplicarllos ao noso benquerido D.
Antonio: “Vale un clavel sin espinas / más que una rosa con ellas”.
Sempre foi unha persoa
afable, cariñosa, permanentemente disposta a escoitar e aconsellar... ocupando
ás máis das veces unha posición secundaria, fóra de todo protagonismo... nunha
síntese entre a súa vocación como sacerdote e a súa vocación como investigador
apaixonado, especialmente de libros e documentos, pois fe e cultura nos remiten
sempre á busqueda da verdade, do “tesouro escondido” que cando un o descobre xa
non deixa de transmitilo... D. Antonio era un deses tesouros escondidos que
sempre son necesarios.
Remato cunha pregaria
de gratitude a Deus por esta longa vida na confianza que descansa no Señor
Resucitado.
Rafael Sánchez Bargiela
Artigos de investigación no ámbito histórico e bibliográfico:
- “Biblioteca del Seminario Mayor de San José de Vigo. Catálogo de libros antiguos (s. XVI – XVIII)” en Tuy, Museo y Archivo Histórico Diocesano II (1977)
- “Colección de impresos y pliegos manuscritos. Biblioteca del Seminario Mayor San José de Vigo” en Tuy, Museo... III (1980)
- “Un incunable del
- “Luis Marliano ( 1463?-1521 ): un obispo de Tuy en la corte de Carlos V”. En Compostellanum, Vol. 31, Nº. 1-2 (Enero-Junio), 1986
- “Luis Marliano ( 1463?-1521 ): un obispo de Tuy en la corte de Carlos V: apéndice documental”. En Compostellanum, Vol. 33, Nº. 1-2 (Enero-Junio), 1987
- “Vacante continuada y entredicho en el Obispado de Tui (1505-1514)” en Tuy, Museo... V (1989)
- “Archivo capitular, Diócesis de Tuy-Vigo” en Memoria Ecclesiae,Nº. 1, 1990
- “El milenario de San Pelayo” en Tuy, Museo... Op. Cit. VII (1994)
- “Documentos e impresos sobre Ordenes Monásticas en la Biblioteca del Seminario Mayor de Tui-Vigo” en Memoria Ecclesiae, Nº. 6, 1995.
- “Episcopologio tudense. D. Luis Marliano (1517-1521). Un obispo de su tiempo”. Castellum Tyde , revista do Instituto de Estudios Tudenses, nº2 (2008).
- “El Seminario Mayor de Vigo: 50 años de historia” en TelmusNº. 2, 2009.
- “Peregrinación a Santiago. Itinerario espiritual de un peregrino con crisis de fe en la mochila. De Roncesvalles a la tumba del Apóstol” En Compostellanum, Vol. 57, Nº. 3-4, 2012, págs. 119-140
Comentarios
Publicar un comentario