Ir al contenido principal

"El espiritu de la ciudad" artigo sobre Tui de Roberto Blanco Torres


Achegamos hoxe un artigo xornalístico Roberto Blanco Torres publicado no ano 1925 no xornal vigués “Galicia” do que era redactor xefe. As interesantes reflexións de Blanco Torres non perderon, en boa medida, vixencia.





EL ESPIRITU DE LA CIUDAD

Cuando fui por primera vez a Tuy, hace unos cuantos años, me creí encontrar una ciudad perfectamente levítica, de ambiente limitadamente monástico, con templos en casa esquina, callejuela empinadas y retorcidas y en ellas, a cada paso, curas gordos y beatíficos y mujeres espigadas y melancólicas que, habituadas al bisbiseo del rezo, con el rosario en la mano cruzaban con la marida perdida hacia adentro , indiferentes al escenario de la calle y al paso de la calle.
A Tuy nos lo habían mostrado así, con un carácter de mística taciturnidad, recoleto y tranquilo, como una ciudad de la edad media embebida en el pensamiento del cielo y de la vida ultraterrena, sin hostigamientos ni preocupaciones mundanas; nos lo habían mostrado así, con un alma estática en invariable, como los extraños viajeros y las literaturas nos dan inalterablemente una idea análoga de Compostela, de Toledo, de Ávila, de Brujas la Muerta...
Y no es eso precisamente, aunque si lo fuese, no veríamos en ello sino la persistencia incólume del espíritu ancestral, el alma de la tradición manteniéndose vigorosa a través de mudanzas y vicisitudes, el ritmo interior vital que caracteriza a los pueblos que tienen personalidad propia, inconfundible y enajenable.
Tuy, sin haber perdido los vestigios mas permanentes y hondos de la tradición, la emoción religiosa, sin haber perdido el hálito de la historia que es la conciencia de los pueblos, sin haberse descaracterizado por la ingeverencia de elementos espirituales exóticos, que al raer o adulteras sus esencias prístinas la arrebatan su aliento íntimo y no le dan en cambio otra alma, es una ciudad moderna, abierta a todas las transformaciones sociales de hoy, a todas las evoluciones del progreso y de la vida, a todas las agitaciones del siglo, en que el dinamismo biológico va plasmando una nueva  estructura al carácter social. Tuy es un pueblo industrial e industrioso, un pueblo de movimiento comercial revelador de energías, un pueblo alegre y jovial que no ha renunciado a la herencia psicológica del pasado ni ha opuesto una muralla espiritual trasmudaciones e innovaciones del presente y que experimenta, dentro de su órbita vital de aspiraciones, las inquietudes del porvenir.
Tuy es un pueblo afanoso y trabajador. Junto a sus calles vetustas, junto a sus callejuelas pinas que son como las raíces, llenas de savia, de un  tronco viejo con nuevas espléndidas ramificaciones, como un alma fecunda que presta todas sus energías al parteamiento de nuevos vástagos, tiene sus calles y sus paseos y sus jardines modernos; junto al ámbito silente de su catedral, de sus escasos edificios monacales y del ambiente recoleto de sus plazas, tiene el desvelo y la actividad y el empuje de los pueblos que saben combinar la insobornables unciones de la fe con el tráfago nervioso de los negocios y la vida materialmente progresiva de las sociedades actuales.

Roberto Blanco Torres
Xornal “Galicia” – Vigo, 21 de xuño de 1925, esta columna abre o especial dedicado ao milenario de San Paio en Tui





Nota biográfica de Roberto Blanco Torres 

Foi un xornalista comprometido e un poeta que incorporou á súa obra as correntes máis vangardistas. Nado en Cuntis o 18 de marzo de 1891 e finado en Entrimo o 3 de outubro de 1936. 

Emigrou a Cuba o ano 1906, seguindo a iniciativa tomada polos seus irmáns, e alí comezou a colaborar na prensa da comunidade galega baixo o pseudónimo Fray Roblanto. O semanario Follas Novas foi a primeira publicación que aceptou os seus artigos, en setembro de 1907, mais tamén colaborou con Santos e Meigas, Suevia e Galicia e fundou xornais como La Alborada (1911) e La Tierra Gallega (1915), desde onde ataca algúns dos administradores do Centro Gallego da Habana, ao mesmo tempo que colabora en prensa cubana coma o Diario de la Marina ou El Comercio. Ademais, coñeceu e relacionouse con galegos ilustres coma Curros Enríquez, Ramón Cabanillas, Antón Vilar Ponte e o líder agrarista, Basilio Álvarez, fundador de Acción Gallega, que foron decisivos na súa traxectoria ideolóxica. 

O seu primeiro artigo na prensa galega aparece en 1910 na revista Vida Gallega, pero non regresou a Galicia ata fins de 1916, establecéndose na Coruña e participando nas Irmandades da Fala. A comezos de abril de 1917 publicou o seu primeiro artigo en A Nosa Terra e, en novembro de 1918, participou da I Asemblea Nacionalista. Dous anos despois fíxose cargo de El Correo Gallego, de Ferrol, e, en 1921, pasou a dirixir La Zarpa, en Ourense, ata que en 1923 se converte en redactor xefe de Galicia. Diario de Vigo. No ano 1926 casou con Xulia Sánchez Nóvoa e durante unha tempada de 1927 foi redactor xefe de El Pueblo Gallego

É autor de dúas obras en vida. A primeira, aparecida en 1929, o seu poemario Orballo de media noite, contén 31 poemas de grande modernidade e influencia nas letras dos anos trinta. E a segunda, unha escolma de 38 artigos xornalísticos titulada De esto y de lo otro, publicada en 1930. No mesmo ano, Blanco Torres participou na creación da Asociación Galega de Escritores. Foi membro, asemade, do comité executivo da Federación Republicana Gallega e, en marzo de 1931, asumiu a dirección de La República, de Ourense. Aínda que amosando descontento co seu partido con respecto á consecución da autonomía para Galicia, entre o 29 de decembro de 1931 e o 16 de xuño de 1932, aceptou o cargo de gobernador civil en Palencia. En 1935 dirixiu El País de Pontevedra e, desde maio de 1936 ata o estoupido do golpe militar, foi xefe do gabinete de prensa do Ministerio de Gobernación, participando activamente na campaña a prol do estatuto de autonomía para Galicia. O levantamento militar de 1936 sorprendeuno na casa familiar da súa muller en Amido, no concello da Peroxa, onde foi detido. Encarcerado en Ourense primeiro e trasladado a Celanova a seguir, acabou por ser asasinado polos falanxistas no concello de Entrimo o 3 de outubro de 1936. Por orde xudicial, foi soterrado nunha fosa común da igrexa parroquial de San Fiz de Galez, no concello de Entrimo. 



Blanco Torres atinxiu en vida, a través do seu inxente traballo xornalístico e mesmo poético, grande celebridade como pensador de esquerdas, primeiro implicado no agrarismo e despois no galeguismo, colaborador en numerosos medios con outras personalidades relevantes como Castelao, Cabanillas, Lustres Rivas ou Paz Andrade. 

Foille dedicado o “Día das letras galegas” no ano 1999. 

Tomado da páxina web da Real Academia Galega 


Comentarios

Entradas populares de este blog

O antigo Hospital e Inclusa (actual Edificio "Francisco Sánchez") cumpre hoxe cen anos

Neste ano 2023 a cidade de Tui vive diversos aniversarios de interese, especialmente o referente ao cuarto centenario do falecemento do egrexio médico e filósofo tudense, Francisco Sánchez, sobre o que nos ocuparemos en datas próximas. https://www.facebook.com/fotosantiguastuy/photos Centrará hoxe a nosa atención outra significativa efeméride, o centenario da inauguración do Hospital e Inclusa de Tui celebrado o 1 de maio de 1923, hai hoxe cen anos, que culminaba un longo proceso de construción deste edificio. Na actualidade este antigo hospital é o Edificio “Francisco Sánchez” coñecido popularmente como Área Panorámica de Tui. É pois unha feliz oportunidade para realizar unha aproximación a historia deste edificio emblemático da nosa cidade. Un edificio creado para acoller as instalación do hospital e da casa de expósitos, ou inclusa. A historiografía ten abordado nas últimas décadas aspectos da historia social pouco atendidos tradicionalmente. O tema da marxinación social é un de

Unha nova entelequia: un Camiño Portugués de Nossa Senhora do Norte por Tomiño e Gondomar

Vivimos nun mundo mediático onde cada vez temos acceso a un maior abano de información de todo tipo, o que en principio resulta altamente positivo e enriquecedor pero paralelamente existe o evidente risco de carecer de elementos de discernimento e valorización para recoñecer o rigor e a falsidade, a veracidade e os falseamentos. Ven a conto esta obviedade para abordar unha breve reflexión sobre a noticia que en días pasados publicaron os medios de comunicación con este titular: Tras un año de investigación, la alcaldesa de Tomiño, Sandra González; el presidente de la Cámara Municipal de Vila Nova de Cerveira, Rui Teixeira, junto al alcalde de Gondomar, Francisco Ferreira, y la concejala de turismo de Redondela, María Castro; y el arquitecto e investigador Antonio Soliño, presentaron el «Camiño da Nosa Señora do Norte a Santiago», una variante del Camino de Santiago que pasa por el territorio que recogen ya los archivos históricos. No texto da noticia se afirma o seguinte: La invest

A fábrica de galletas "La Peninsular"

Temos sinalado neste blog en diversas oportunidades o descoñecemento que posuimos da historia contemporánea de Tui fronte a outros períodos históricos moito mais investigados que a nosa historia mais recente. Aspectos como a vida política tudense na primeira metade do século XX seguen esperando un achegamento como tamén os procesos e dinámicas socias desenvolvidos no noso territorio. Hoxe ofrecemos en Tudensia un post sobre a fábrica de galletas “La Penínsular” que abrangue case medio século da vida económica tudense. Achegamos a información ofrecida polo profesor de historia económica da Universidade de Santiago de Compostela, Angel Ignacio Fernández González, no seu blog “Galicia Agraria” nun documentado post sobre a industria de galletas en Galicia nos principios do século XX. Aportamos a rica e moi completa información que achega profesor Fernández algunha pequena referencia da nosa autoria colocadas como notas. http://galiciaagraria.blogspot.com.es/2012/03/gall