Ir al contenido principal

Un libro singular: "Itinerarios histórico-musicais, Tui"




Os libros nos remiten a todos ao mundo da palabra, da comunicación escrita, da literatura que coa súa capacidade creativa nos achega a facetas da realidade ou da ficción ... pero, ás veces, atopamos libros que por medio da expresión escrita nos introducen noutros ámbitos expresivos, abrenos ao descubrimento ou, cando menos, á percepción de aspectos da nosa realidade que pasan a cotío inavertidos para o común das personas.

O amplo legado patrimonial que custodiamos os tudenses é susceptible de ser abordado desde múltiples perspectivas. Normalmente dende unha óptica histórica e, nomeadamente, artística nos achegamos ao coñecemento dos nosos monumentos e da nosa traxectoria histórica.

Esta libro que ven de sair do prelo editado po Ouvirmos, “Itinerarios histórico-musicais, Tui” corresponde a unha feliz inicitiva que ten editados xa os volumes correspondentes a Pontevedra, Celanova, Rianxo, Mondoñedo, Vigo, Ourense, Lugo, Monforte de Lemos e agora Tui. Un coidado deseño e unhas boas fotografias de Eutropoio Rodríguez acompañan aos textos de Richard Rivera e Ana Garcia González que realizar, respectivamente, un itinerario histórico-musical pola cidade miñota e unha “memoria musical de Tui” sinalando os principais fitos da historia musical da nosa cidade. Completa a publicación un cd con cinco temas musicais vencellados a Tui: O Introito da Misa de Requiem (1799) do mestre de capela compostelá Melchor López; unha composición para piano de Frei Rosendo Salvado: “Fantasia, variacións e final para piano forte”; “San Campio, balada galega” con letra de Manuel Lago González e música de J. Torres Creo ; “Marcha de chirimias da Catedral de Tui” segundo a transcrición de Manuel Martínez Posse, e “Danza gremial dos ferreiros” polo grupo de gaitas “Faíscas do Xiabre”.

Salientar do libro o seu caracter de guía, pois está pensado para realizar un percorrido pola cidade visitando o patrimonio arquitectónico e cultural e descubrindo nestes lugares a pegada musical que agochan; aportando unha proposta de roteiro musical por Tui de grande interese, e que abre novas ópticas para achegarmos ao noso conxunto patrimonial.

Por outra banda, a obra ofrece o resultado dunha investigación interesante sobre a historia musical tudense, no que vai recollendo referencias á presenza da música ao longo do tempo, como a noticia de que xa en 1420 temos rexistrada a presenza musical do órgano, pois o Cabido manda pagar vinte maravedies “ao frade que aguissa os orgoons”, ou que o primeiro mestre de capela documento é Lorenzo Xara, a quen sucede en 1550 Henrico Scaffen, o único estranxeiro que ocupou este cargo. Unha orquestra catedralicia da que hoxe conservanse no Museo dous interesantes instrumentos: un fagot e unha chirimia, ambos do século XVIII. Capitulo especial posuen no libro a figura de Rosendo Salvado, os Xogos Florais de 1891, as rogativas do Monte Aloia ou as chrimias da Catedral.




Un comentario para certas omisións que, sen reducirlle valor á publicación, é unha mágoa non foran recollidas nesta obra. Especialmente lamentable é que non recollan o fermoso debuxo dun gaiteiro, posiblemente a imaxe máis antiga deste músico, que figura nun libro de toma de hábitos datado en 1569 e iluminado por Francisco de Caldas, conservado no arquivo do mosteiro das Clarisas, onde, por certo existe tamén un amplo conxunto de cantorais de diversos séculos. Botamos en falla tamén unha mención máis concreta os cantorais, algúns de pergameo, do arquivo catedralicio e que foron estudiados recentemente polo profesor Olleros Rey.

Tamén son significativas as omisións dalgúns músicos tudenses: Samuel Diz, Francisco Comesaña, etc. ou vencellados a Tui por residencia como Tomás Camacho ou Miguel de Santiago (quen, por certo, ten composto varias obras sobre a nosa cidade e bisbarra). Tamen reducidas as referencias á musica vencelladas aos oficios e rutuais litúrxicos e á cultura popular (cantos de reis e nadal, seráns, etc.).

E finalmente, moitas son as omisións que atopamos na bibliografia, especialmente artigos de Ernesto Iglesias Almeira, Domingo Cameselle Bastos, Manuel Fernández Valdés, Jesús Gómez Sobrino, etc que completarían axeitadamente esta apartado que pecha a obra que comentamos.

En definitiva unha obra absolutamente recomendable e que nos achega a aspectos descoñecidos ou escasamente recoñecidos polos propios tudenses, e que, nunha nova oportunidade, evidencia a importancia do noso patrimonio cultural e a necesidade de afondar no seu coñecemento multidisciplinar. Este propio libro é unha práctica guía para visitar a nosa cidade e que, no futuro, esperemos que sirva para a creación dun roteiro musical da cidade. Pois o proxecto da editorial Ouvirmos tamén comprende este tipo de propostas de turismo cultural.


Rafael Sánchez Bargiela


Comentarios

Publicación populares

A fábrica de galletas "La Peninsular"

Temos sinalado neste blog en diversas oportunidades o descoñecemento que posuimos da historia contemporánea de Tui fronte a outros períodos históricos moito mais investigados que a nosa historia mais recente. Aspectos como a vida política tudense na primeira metade do século XX seguen esperando un achegamento como tamén os procesos e dinámicas socias desenvolvidos no noso territorio. Hoxe ofrecemos en Tudensia un post sobre a fábrica de galletas “La Penínsular” que abrangue case medio século da vida económica tudense. Achegamos a información ofrecida polo profesor de historia económica da Universidade de Santiago de Compostela, Angel Ignacio Fernández González, no seu blog “Galicia Agraria” nun documentado post sobre a industria de galletas en Galicia nos principios do século XX. Aportamos a rica e moi completa información que achega profesor Fernández algunha pequena referencia da nosa autoria colocadas como notas. http://galiciaagraria.blogspot.com.es/2012/03/gall...

A lenda do túnel baixo o MIño

As lendas ou narracións populares, transmitidas oralmente, relatan xeralmente acontecementos ficticios que se teñen por reais, en moitas ocasións mesturados con feitos históricos. Pola súa capacidade de evocación, pola súa transmisión xeracional as lendas conforman un acervo do que chamamos patrimonio inmaterial que cómpre recoller e preservar. Na nosa cidade conservamos varias lendas vencelladas ao caracter histórico da nosa localidade, ao seu caracter fronteirizo e consecuentemente a súa fortificación fronte aos posibles invasores. A máis asentada no imaxinario colectivo tudense é a relativa ao “túnel” que comunica Tui coa outra beira do Miño, coas terras de Valença. Resulta moi significativa esta lenda pois testemuña como na mentalidade dos tudenses a fronteira e a súa condición de limite, de aillamento fronte ao estranxeiro era superada polas nosas xentes que a través do túnel escapaban destas “imposicións” e mantiñan a comunicación coas terras irmáns que as estructuras políticas ...

Agrarios tudenses en "El Agrario" de Buenos Aires de 1923

Fundadores da "Sociedad Agraria" de Paramos (en pose para El Agrario) De esquerza a dereita b(en pé), cidadáns Hermenegildo Gándara Estévez e Manuel Alem; sentados Simplicio Fernández Rivas, Hermenegildo Alem Rocha e Jesús Fernández Rivas Temos comentado en numerosas oportunidades neste blog o escaso coñecemento que posuímos sobre a historia mais recente do noso concello. Entre os episodios que conforman este período histórico máis recente está o movemento agrarista que na última década do século XIX e nas primeiras do pasado século mobilizou aos labregos de Galicia na procura do acceso á propiedade da terra (ata daquela os nosos campesiños eras foreiros, tiñan o usufructo inmemorial dunhas leiras que non eran súas) e consecuentemente a mellora das condicións de vida destas masas populares. Será o movemento agrarista o que adquira neste anos un progresivo protagonismo fronte ao caciquismo conservador que dominaba a vida política da comarca de Tui coa figura ...

A Semana Santa tudense e as súas posibilidades

Xa na noite do Venres Santo xorde de novo unha reflexión sobre a Semana Santa tudense, pois quizais na nosa cidade non chegamos albiscar as súas potencialidades como elemento que forma parte do noso acervo patrimonial que temos a responsabilidade de conservar, sen privala da súa dimensión relixiosa, e dende esta valorización é tamén un posible recurso turístico para Tui, pois poucos lugares de Galicia teñen unha riqueza similar nestas xornadas. Neste mesmo blogue temos sinalado que inmediata celebración das festas patronais de San Telmo distorsiona a visión destas xornadas de celebración do misterio pascual de Xesús, configuradas como un preludio das festas e, consecuentemente, infravaloradas non xa na súa dimensión espiritual senón na súa significación cultural. Cómpre valorizar as actividades litúrxicas ou para-litúrxicas destas datas, pois, independentemente da súa significación relixiosa ou espiritual, conservan requintadas expresións da nosa historia colectiva da que somos...

"A Trapa" a segunda cova granítica máis grande de Europa descoberta en Ribadelouro

O pasado sábado 9 de abril nunha conferencia pronunciada en Tui Clube Espeleolóxico “Maúxo” presentou un descubrimento certamente importante: “A Trapa” a segunda cova granítica máis grande de Europa, que se atopa na parroquia de Ribadelouro nas abas do Monte Aloia. Un descubrimento de especial relevancia para a xeoloxia e para a arqueoloxia da nosa terra, e que incrementa o valor que sa posuía esta zona inmediata ao Parque Natural do Monte Aloia. Cómpre agora impulsar o proxecto de ampliación territorial deste Parque abranguendo a Serra do Galiñeiro –por certo, ameazada na actualidade pola prevista instalación dun parque eólico-. Felicitamos ao Clube Espeleolóxico “Maúxo” polo seu labor e por aportarnos este relevante descobrimento. Achegamos un artigo publicado no día de onte na edición Galicia de “El País” como información sobre este achado. Una trampa de 1.200 metros Expertos descubren la segunda cueva más grande de Europa en O Galiñeiro SARA VILA - Santiago - 21/04/2011...

Ricardo Blanco Cicerón

O pasado martes 15 de decembro foi inaugurada no Museo do Pobo Galego, en Santiago de Compostela, unha exposicion que co titulo de “Olladas dunha época” recolle unha escolma das fotografias do chamado “Fondo Blanco-Cicerón” que se custodia no devandito Museo. Como podemos comprobar na portada do catálogo que acompaña a este “post” a cidade de Tui é unha das protagonistas desta mostra que amosa unha selección das fotografías que conformaban a colección de Ricardo Blanco-Cicerón (Tui 1844 – Santiago 1926). Son na súa meiranda parte instantáneas da época do cambio de século, entre 1890-1910, e que respostan ao interese coleccionista de D. Ricardo que conformou ao longo da súa vida a, posiblemente, a máis ampla colección de caracter cultural que teña existido en Galicia: obxectos prehistóricos, artísticos, etc. que nutren hoxe en boa medida os museos da nosa terra. Esta mostra organizada conxuntamente polo Museo do Pobo Galego e o Centro Galego de Artes da Imaxe poderá ser visitada ...

Yzquierdo Durán, ilustrador tudense. Breve noticia.

Jose Yzquierdo Durán foi un popular ilustrador que radicado en Madrid realizou, nas primeiras décadas do século XX unha prolífica producción en todo tipo de publicacións, tanto periódicas como en libros. Son moi escasas as noticias sobre a súa traxectoria que poidemos acadar non así imaxes da súas obras, que ocupan as portadas de numerosas edicións das segunda e terceira décadas do pasado século. O erudito Manuel Fernández-Valdés no seu excepcional libro “Familias antiguas de Tuy” nos informa que Jose Izquierdo Durán era fillo do avogado tudense José Izquierdo Sarmiento, que foi secretario do Concello tudense, e de Concepción Durán Mera, dunha familia de longa tradición na cidade. Tiveron tres fillos, Celso, que foi crego ocupando, entre outras, a parroquia de Piñeiro, Pilar, que foi directora moitos anos do “Hogar Rosendo Salvado” dependente do Auxilio Social nos anos da ditadura, e José, de quen hoxe nos ocupamos. José Izquierdo Durán naceu en Tui no anos 1890 e desenvolveu en Madrid...