Ir al contenido principal

Entradas

Francisco Sánchez, artigo de Dámaso Calvo (1926)

  Conmemoramos hoxe, 16 de novembro, o CDI aniversario do falecemento do humanista Francisco Sánchez na cidade francesa de Tolosa. Esta localidade acolleu a Sánchez arredor de 1580 a onde chega dende Montpellier, tras o seu fracaso no acceso á docencia universitaria e a presión anticatólica dos hugonotes. En xaneiro de 1581 comeza a traballar no hospital de Santiago. No ano 1585 gracias ao seu traballo e a súa valía persoal é nomeado profesor de filosofía na facultade de Artes da Universidade desa cidade. Finalmente no ano 1610, logo dunha brillante oposición, acada o posto de profesor de medicina nesta Universidade tolosana, na mesma facultade na que estudara medicina e dereito Miguel Servet entre 1528 e 1530 e tiña a cátedra Giordano Bruno dende 1579 a 1581. Foi profesor ata a súa morte o 16 de novembro de 1623. Detalle do retrato de F. Sánchez no Museo do Medicina de Toulouse A máis do “ Quod nihil scitur ” (1581) o seu principal escrito, Francisco Sánchez publicou en vida outra o
Entradas recientes

San Martiño, notas etnográficas por Manuel Fernández-Valdés

Nestas xornadas, en concreto o 11 de novembro, celebramos a festividade de San Martiño, e arredor desta data se concentran diversas expresións da nosa cultura popular convertendo o “San Martiño” nun dos principaos fitos das tradicións festivas da nosa terra. Pousa do Bispo, fotografía de Ruth Matilda Anderson, 1924 O viño novo, a matanza do porco, as castañas e os magostos... son algunhas das manifestacións desta festa cíclica, próxima xa á entrada do inverno, ligada coa cultura agraria. Os acelerados cambios socio-económicos van modificando as expresións festeiras desta data pero non o seu esmorecemento, sendos oas magostos a principal expresión actual desta festividade. En Galicia existen 214 parroquias dedicadas a San Martiño e incluso unha catedral, a catedral de Ourense o ten por titular, sendo un dos santos con maís apego popular. Unha advocación ligada á figura de San Martiño de Tours, oriundo da actual Hungría e bispo daquela cidade francesa no século IV, cuxa festividade c

O praefectus cohortis Tiberius Claudius Claudianus, o primeiro tudense con nome e apelidos?

Recentemente nunha procura de datos a través da rede fun parar ao Diccionario Biográfico electrónico da Real Academia de la Historia onde topeime coa biografía dun militar de época romana, Tiberius Claudius Claudianus ao que identifican como natural de Tui ou da súa contorna. Debo recoñecer que tiña lido hai tampo algunha referencia a este persoeiro pero que, como tantas outras cousas, ficou no esquecemento, ata que esta referencia veu rescatalo, pois de confirmarse o seu nacemento na nosa cidade estaríamos diante do primeiro tudense a quen coñecemos co seu nome e apelidos. Isto non deixa de ser feito anecdótico e unha curiosidade localista, pero a figura de Tiberius Claudius Claudianos resulta moi interesante para a nosa historia local. No   se recolle a seguinte nota biográfica: Militar hispanoromano de rango ecuestre. Aunque su nombre es frecuente en la onomástica romana, la identidad de este militar puede aislarse sin dificultad de la de otros personajes homónimos. El hallazgo

11 de outubro de 1924, centenario do gordo da lotería en Tui

  Neste blog temos recollido ao longo dos dezaseis anos da súa existencia numerosos acontecemento, avatares ou persoeiros da vida tudense no decurso dos séculos. Pero en moi escasas oportunidades temos reparado en acontecementos da vida diaria da nosa localidade. Gracias á xenerosidade de Juan José Cortegoso Durán, a quen todos coñecemos como “Cheché”, daremos conta hoxe do centenario dun extraordinario evento na nosa cidade, cando en Tui cae o “gordo” do primeiro sorteo extraordinario que organizou Loterías xunto coa “Cruz Vermella” (“Cruz Roja”) e celebrado o 11 de outubro de 1924. No pasado mes de maio celebrouse o centenario desta colaboración ininterrompida con este sorteo. A Lotería Nacional Española é unha das que goza de máis fama e prestixio a nivel mundial; as súas orixes están no século XVIII no reinado de Carlos III, cando a Facenda Pública Española atravesaba momentos difíciles nos que, a pesar das continuas reformas do sistema fiscal, non se lograba frear o crecemento